Metoda sklejania elementarnych powierzchni definiujących kształt zęba ślimaka jest poprawna, ale nie jedyna z możliwych, bo definicja „powtarzalnego” segmentu zęba może być w systemie CATIA V5 wykonana za pomocą jednego polecenia.

Andrzej Wełyczko

Podobnie jak w poprzednim odcinku proponuję zastosowanie polecenia Sweep w tym samym modelu początkowym, ale tym razem w trybie Profile type = Explicit. Kompletna powierzchnia fragmentu zęba ślimaka „powstanie” po przeciągnięciu zadanego profilu (przekroju zęba lub wrębu ślimaka) wzdłuż dwóch krzywych prowadzących.

Rys. 33

Takie rozwiązanie gwarantuje nie tylko zachowanie kształtu i wymiarów przekroju tworzonej powierzchni, ale także wymagane położenie tego przekroju na płaszczyźnie generującej. To chyba oczywiste, że jedną z krzywych prowadzących jest Helix.2. Kolejne krzywe prowadzące (Helix.3 i Helix.4) można zdefiniować analogicznie do krzywej Helix.2 (czyli za pomocą polecenia Helix), ale dla różnych punktów początkowych (Rys. 33):

• Intersect.2 – punkt przecięcia okręgu Circle.2 z krzywą Ewolwenta jest punktem początkowym krzywej Helix.3. Promień okręgu Circle.2 jest promieniem cylindra podziałowego ślimaka.
• Intersect.3 – punkt przecięcia okręgu Circle.3 z krzywą Ewolwenta jest punktem początkowym krzywej Helix.4. Promień okręgu Circle.3 jest promieniem cylindra wierzchołków ślimaka.

cały artykuł dostępny jest w wydaniu 5 (92) maj 2015