W projektowaniu wielu przedmiotów i konstrukcji problemem stają się anteny. Rozwój elektroniki sprawił, że trudno bez nich się obejść. Tymczasem zwykle psują efekt swoim wyglądem.
Zespół naukowców z Drexel University, kierowany przez dr Kapila Dandekara opracował metodę polegającą na natryskowym nanoszeniu niewidocznej metalicznej dwuwymiarowej warstwy na dowolne, również elastyczne materiały. Anteny tego typu można nanosić na wiele materiałów, takich jak szkło, tworzywa sztuczne, tekstylia, papier itp. Głównym składnikiem materiału, zwanego MXene, jest węglik tytanu, który można rozpuścić w wodzie, aby otrzymać tusz lub atrament o pożądanej konsystencji. Można otrzymać warstwę optycznie przeźroczystą. Wydajność takiej anteny, natryśniętej warstwą o grubości 8 mikronów, wynosi 98% przewidywanej wartości maksymalnej. Punktem odniesienia zakładanej wydajności były obecne konstrukcje anten.