W poprzednich częściach zamodelowany został gabaryt przyczepy z wykorzystaniem modelowania wieloobiektowego w pojedynczym pliku części blaszanej. Finalnie i tak wszystkie elementy powinny zostać zapisane jako pojedyncze bryły. Wynika to z faktu, iż końcowe złożenie powinno mieć możliwość sterowania z głównego poziomu wszystkimi wystąpieniami elementów składowych.
Bernard Pacula
Wykorzystanie metody tworzenia wielu obiektów w jednym pliku części czy części blaszanej ma uzasadnienie bardzo praktyczne, gdyż zazwyczaj łatwiej jest modelować elementy jako składniki tego samego środowiska modelowania, a następnie zapisać je do oddzielnych wystąpień. Jednakże nie jest to rozwiązanie, które może zastąpić tworzenie części bezpośrednio w złożeniu. Zastosowanie tej metody pracy jest oczywiście szerokie, jednak nie opłaca się jej stosować do dużych złożeń lub do konstrukcji, które chcemy parametryzować powiązując ze sobą poszczególne składniki złożenia przez np. arkusz Excel. Wynika to z faktu, iż zapisane oddzielnie bryły nie posiadają już historii tworzenia, ponieważ zawarta jest ona w pliku bazowym. Oczywiście i na to jest sposób, gdyż na szczęście technologia synchroniczna umożliwia modyfikację bryły, odnosząc się bezpośrednio do narzuconych na nią wymiarów, a nie tylko do tych, które są zawarte jedynie w szkicu.
W celu zapisania konstrukcji w oddzielnych plikach musimy ją opublikować (Rys. 1).
Rys. 1
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 1/2 (76/77) styczeń/luty 2014
