Podnośnia statków w Niederfienow łączy Odrę, poprzez Hawelę i Łabę, z europejskim systemem dróg wodnych. Nie jest jedyną ani największą na świecie ale posiada niepowtarzalny urok ogromnego dzieła dawnej sztuki inżynierskiej i doskonale komponuje się w krajobraz odrzańskiej pradoliny.
Ryszard Romanowski
Ten ogromny obiekt działa w ruchu ciągłym od 21 marca 1934 roku do dzisiaj i przez ten cały okres miał tylko siedemdziesiąt jeden dni nieplanowanych przestojów. Niestety, powoli zaczyna się stawać tzw. wąskim gardłem szlaku. Projektanci bowiem nie przewidzieli ogromnych rzecznych kontenerowców i zestawów barek, których długość przekracza 100 m. Dlatego też w 1992 roku rozpoczęto prace projektowe nad nową podnośnią, której oddanie do użytku przewiduje się w przyszłym roku. Zasada działania nowego obiektu będzie podobna do starej podnośni, która zdążyła już udowodnić swoją niezawodność.
Windą ze Szczecina do Berlina
Problemy techniczne budowniczych europejskiego systemu dróg wodnych występowały już w średniowieczu. Jako przykład często podaje się kanał, który z rozkazu Karola Wielkiego miał połączyć Men z Dunajem. Jego budowę rozpoczęto w 793 roku, a na zakończenie trzeba było czekać aż 1200 lat. Pierwszy kanał łączący Odrę z Hawelą wyposażony w jedenaście śluz komorowych zaczęto budować w 1605 roku. Niestety, budowa się przeciągała, a wojna trzydziestoletnia całkowicie ją udaremniła. Koncepcja powróciła za rządów Fryderyka Wielkiego i w czerwcu 1746 roku pierwsza 100-tonowa barka z solą dotarła do Odry. Kanał wyposażony w siedemnaście śluz w roku 1906 osiągnął granicę swej przepustowości i Wilhelm II zarządził budowę drogi wodnej Berlin – Szczecin dla statków dużej nośności.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 10 (85) październik 2014
