Biura projektowe i konstruktorzy coraz częściej zdają sobie sprawę z korzyści płynących ze stosowania symulacji komputerowych podczas procesu projektowania. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że konieczność przeprowadzenia symulacji na trwałe wbiła się do świadomości inżynierów. W takiej sytuacji coraz większe wymagania stawiane są zarówno przed inżynierami wykonującymi obliczenia, jak i samym oprogramowaniem.
Antoni Skrobol
Dzieje się tak ponieważ w większości przypadków analiza poszczególnych komponentów już nie wystarcza. Przeprowadzane są analizy MES całych złożeń – mechanizmów – składających się z wielu współpracujących ze sobą części. Trudności jakie pojawiają się przed obliczeniowcami dotyczą sposobu odwzorowania, zamodelowania, oddziaływań pomiędzy poszczególnymi elementami. 
Rys. 1 Modele MES nierzadko składają się z wielu współpracujących ze sobą części
Części mechanizmu mogą być ze sobą połączone w sposób trwały np. w procesie spawania, mogą również być w kontakcie, ale w sposób umożliwiający przemieszczanie się części względem siebie oraz ich oddzielenie się od siebie. W tym pierwszym przypadku – modelowania części trwale ze sobą złączonych - wygodnie jest przygotować model MESowski tak, aby po położeniu siatki elementów skończonych model stanowił jedną całość – innymi słowy poszczególne części modelu posiadać będą wspólne węzły. Tak jak pokazano to na rysunku 2.
Zdarza się, że stopień skomplikowania geometrii lub możliwości preprocesora, w którym przygotowywany jest model MES, nie pozwalają na wierne odwzorowanie siatki na powierzchniach stykających się ze sobą podzespołów. W takim przypadku niemożliwe jest (lub możliwe lecz bardzo pracochłonne) zamodelowanie wspólnych węzłów i trzeba korzystać z funkcji „tie”, która „skleja” ze sobą poszczególne elementy.
Rys. 2. Jeden ze sposobów modelowania połączeń spawanych – wspólne węzły pomiędzy połączonymi ze sobą częściami
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 11 (26) listopad 2009
16 kwietnia 2024
Modelowanie kontaktu
Specjalistyczny portal inżynierski dla osób zaangażowanych w tworzenie produktów – maszyn, urządzeń, mechanizmów, podzespołów, części, elementów itd. – od koncepcji do ostatecznego wykonania.