Materiały kompozytowe, jako materiał konstrukcyjny, znany był już w starożytności. Ich największy rozwój przypada jednak dopiero na lata trzydzieste XX wieku. W tym okresie włókna szklane znalazły szerokie zastosowanie w konstrukcjach obiektów technicznych.
Andrzej Baier, Jerzy Świder, Michał Majzner
Zainteresowanie włóknami wynikało z dwóch podstawowych własności, a mianowicie:
- doskonałe parametry mechaniczne i wytrzymałościowe,
- mały ciężar właściwy w porównaniu ze stalą.
Te własności stały się powodem użycia nowoczesnych materiałów kompozytowych włóknistych w realizacji grantu badawczo rozwojowego PBR8/RMT2 pt: „Badania i analiza właściwości oraz określenie warunków kształtowania cech geometrycznych i materiałowych podzespołów, niezbędnych do innowacyjnej konstrukcji wagonów towarowych”. Celem projektu jest zaproponowanie zastosowania laminatów szklanych w osnowie żywic do naprawy uszkodzonych podzespołów konstrukcyjnych pudła wagonu kolejowego. Proces kształtowania postaci geometrycznej oraz materiałowej podzielono na dwa etapy badań oraz analizy.
Modelowanie komputerowe
W pierwszym etapie badań, wykorzystując oprogramowanie NX7.5, podjęto próbę symulacji odkształceń i naprężeń oraz projektowania kolejnych warstw laminatu, przy użyciu modułu Advanced Simulation. Algorytm postępowania projektowania kompozytu przedstawiono na rysunku 1 oraz w poprzednim artykule przedstawionym na łamach Projektowania i Konstrukcji Inżynierskich (wrzesień 2010) pt. „Modelowanie i badanie elementów z kompozytów włóknistych”.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 11 (38) listopad 2010
