Połączenie modelowania synchronicznego i tradycyjnego pozwala na wykorzystywanie w jednym środowisku elementów wstawionych w innym. Współdzielone mogą być krawędzie, płaszczyzny i punkty charakterystyczne.
Modelowanie synchroniczne zostało wzbogacone o nowe polecenia – Offset, czy znane z tradycyjnego modelowania, Parting Split. Pierwsze z nich umożliwia szybkie tworzenie wyciągnięcia z odsuniętej krawędzi. Wprowadzono możliwość dodania wymiarów do przekroju utworzonego prze LiveSection.
Przy korzystaniu z Variable table (tabela zmiennych) możliwe jest wiązanie wymiarów tradycyjnych z wymiarami synchronicznymi i PMI.
Dostęp do edycji operacji jest także ułatwiony. Wystarczy kliknąć LKM na operację wyboru. Możemy dokonać zarówno w oknie graficznym jak i w drzewie PathFinder. Spowoduje to wyświetlenia okna,  na którym wybiera się żądaną metodę edycji.
Wyciągnięcie w technologii synchronicznej wzbogaciło się o opcję wyciągnięcia From/To. Możliwe stało się tworzenie wyciągnięć łatwych i szybkich w edycji, ograniczonych przez zdefiniowane wcześniej powierzchnie czy inne elementy ograniczające (Rys. 6).


Rys. 6 Wyciągnięcie ograniczone powierzchniami

SIMULATION
Moduł Simulation korzysta z solwera NX Nastran. Pozwala na obliczenia części wykonanych zarówno w technologii tradycyjnej jak i synchronicznej. Dodano w nim nowe typy obciążeń:
Torque (moment obrotowy) – jest to typ analizy pozwalający sprawdzić wytrzymałość elementy na skręcenia, np. ustalić, jaki moment obrotowy może być stosowany do danego typu śrub;
Bearing (obciążenie łożysk) – jest to typ obciążeń pozwalający sprawdzić obciążenia działające na łożysko.
Przeprowadzając obliczenia w złożeniu możemy posłużyć się nowym rodzajem połączenia, Bolt ( połączenie śrubowe) – umożliwia ono zasymulowanie połączenia śrubowego. Dodano nowy typ połączenia między elementami Edge (krawędź), który pozwala na połączenie krawędzi części z licem innej części.
W nowej wersji programu wprowadzono nowe narzędzie Geometry Inspector (narzędzie do sprawdzania geometrii) analizuje ono model pod kątem małych elementów, które nie mają znaczenia dla istoty projektu, np. zaokrąglenia, otwory (rys.7)



W celu polepszenia wyników wyświetlania obliczeń dodano nowe funkcjonalności.  Pierwsza z nich to możliwość wyłączenia z widoku poszczególnych części, wchodzących w skład modelu obliczeniowego. Teraz mamy już możliwość tworzenia przekroju z uzyskaniem widoku dynamicznego, w miarę przesuwania płaszczyzny tnącej (Rys. 8). Aby zmniejszyć natłok danych możliwa jest eliminacja zbędnych elementów geometrycznych, np. fazowań, otworów, które nie mają znaczenia dla istoty projektu.
Usprawniono także narzędzia odpowiedzialne za pokrywanie części siatką. Istnieje możliwość zdefiniowania różnej wielkości siatek dla elementów wchodzących w skład złożenia. Generowanie raportów zostało wzbogacone o możliwość zapisu do Worda.


Rys. 8 Widok złożenia z wyłączonym jednym elementem i w przekroju