To jednak nie koniec, bo model powierzchniowy wykonanego wcześniej przetłoczenia został wykonany dla powierzchni StartSurface, a powinien być dla powierzchni EdgeFillet.2. Doświadczony użytkownik systemu CATIA V5 powie: – Trzeba wykonać polecenie Replace! Tak, ale wykonanie tego polecenia, a właściwie rekonstrukcja modelu powierzchniowego przetłoczenia dla nowej powierzchni podstawowej, nie zawsze przebiega bezproblemowo. Jest nieźle jeśli trzeba wskazać tylko krawędzie, których system nie jest w stanie zlokalizować (Rys. 6). Może być jednak znacznie gorzej, na przykład wtedy, kiedy dla nowej powierzchni podstawowej system nie może wykonać powierzchni równoległej. Oczywiście i na to jest metoda, ale nie jest to właściwe miejsce i czas na szczegóły.
Istotne jest to, że taki rodzaj zmiany konstrukcyjnej nie należy do najprostszych, konieczne jest wykonanie kilku lub kilkunastu poleceń, a wykonanie procedury rekonstrukcji modelu powierzchniowego (Update) nie zawsze jest możliwe. W tym przypadku (jak widać na rysunku 7) zmiana konstrukcyjna została wykonana, ale czy byłoby to możliwe dla bardziej skomplikowanego modelu powierzchniowego? Odpowiem nie wprost – tak, ale procedura konstrukcyjna przetłoczenia byłaby pewnie jeszcze bardziej skomplikowana (więcej niż sześć kroków).
Tymczasem w środowisku CATIA V6 Functional Shape Design podobny rezultat można uzyskać znacznie łatwiej. Piszę „podobny”, bo kształt (czyli definicja geometryczna) jest taki sam, ale sposób definiowania tego kształtu i wreszcie możliwości jego modyfikacji są znacząco różne. Wspomniane wcześniej przetłoczenie może być w tym środowisku zdefiniowane za pomocą jednego polecenia Bead (Rys. 8), które uwzględnia kształt (tu: zestaw krzywych otwartych zdefiniowanych jako BeadSketch), kierunek przetłoczenia (Pull Direction) i wreszcie wymiary przekroju, które mogą być kontrolowane przez tabelę wariantów konstrukcyjnych (Design Table). Zintegrowana definicja kierunku rzutowania krzywej BeadSketch (Projection Direction) na powierzchnię podstawową, kierunku formowania przetłoczenia (Pulling Direction) oraz automatyczne zaokrąglenie wszystkich krawędzi, zapewniają spełnienie wymagań geometrycznych oraz technologicznych. Zamiast sześciu kroków w CATIA V5 mamy w CATIA V6 tylko jeden: Bead Function (Stiffener).1.
Modyfikacja kształtu powierzchni podstawowej może być zrealizowana równie łatwo jak definicja przetłoczenia. W tym celu wystarczy zastosować polecenie Generic Function (Rys. 9). Istota działania tego polecenia jest bardzo czytelnie przedstawiona w oknie Generic Function Definition: powierzchnia (lub bryła) oznaczona jako External Geometry (tu: ProtectedSpaceSurface) jest rodzajem „tłocznika”, który lokalnie modyfikuje kształt powierzchni podstawowej. Funkcję „tłocznika” w modelu powierzchniowym określa tym razem Category=Protected Zone, co jednoznacznie sugeruje, że pod lub nad powierzchnią otwartą (wewnątrz powierzchni zamkniętej) znajduje się przestrzeń zastrzeżona. Kierunek „tłoczenia” określa tryb Sign=Push lub Sign=Pull. Kształt powierzchni po „tłoczeniu” może także uwzględniać grubość materiału zadanego dla powierzchni podstawowej (Consider Thickness), dodatkowy „naddatek” (Clearance) oraz automatyczne zaokrąglenie krawędzi wspólnej powierzchni „tłocznika” i powierzchni podstawowej (tu: 15 mm). Pozostaje jedynie ustalenie odpowiedzi na pytanie, czym jest powierzchnia podstawowa. Czy jest to powierzchnia początkowa (tu StartSurface) czy może powierzchnia z przetłoczeniem usztywniającym (tu Bead Function (Stiffener).1)? W tym przypadku „tłoczenie” powierzchnią ProtectedSpaceSurface powinno być wykonane dla powierzchni początkowej StartSurface. Dlatego priorytet lub inaczej kolejność wykonania operacji Generic Function (Protected Zone).1 został ustalony jako Priority=Back. Takie ustawienie gwarantuje właściwą kolejność zastosowania kolejnych funkcji: najpierw deformację powierzchni StartSurface, a potem definicję funkcji Bead Function (Stiffener).1 na nowej powierzchni podstawowej.