W rozważanym przykładzie bryła Body.5 ma polaryzację ujemną i dlatego zastosowano operację Assemble (tu Assemble.2).
Żebra lub dowolne wzmocnienia konstrukcyjne mogą być także projektowane w przestrzeni, która nie jest jednoznacznie identyfikowana jako wnętrze bryły – na przykład w modelu pokazanym na rysunku 49. W takim przypadku także można zastosować metodę REMOVE-REMOVE.

Rys. 49

Bryła wewnętrzna, na którą powoływałem się wcześniej, definiuje nie tylko kształt wnętrza bryły cienkościennej, ale także przestrzeń, w której mogą być zdefiniowane żebra. Taka przestrzeń (niekoniecznie wewnętrzna) może być zdefiniowana za pomocą poleceń Thick Surface lub Pad pod warunkiem, że w modelu jest zdefiniowana powierzchnia bazowa. Tą powierzchnią może być powierzchnia górna (Extract.1 na rysunku 50) lub dolna projektowanej bryły.

Rys. 50

Definicja takiej powierzchni jest dostępna po wykonaniu polecenia Extract (tylko w środowisk Generative Shape Design!) i może być zastosowana w definicji bryły typu Pad (tu Pad.1 zdefiniowany w bryle Body.3). Bryła Body.3 wyznacza przestrzeń ograniczoną przez powierzchnię Extract.1, w której należy zaprojektować żebra.
Właściwa definicja kształtu żeber musi być wykonana w kolejnej bryle (Body.4 na rysunku 51) z zastosowaniem dowolnych poleceń środowiska Part Design. Następnie należy odjąć bryłę żeber (Body.4) od przestrzeni zarezerwowanej dla żeber, czyli od bryły Body.3 (tu Remove.1).

Rys. 51

Jeśli bryła podstawowa (tu Body.2) zostanie odpowiednio „pogrubiona”, na przykład za pomocą polecenia Thickness (tu Thickness.1 na rysunku 52A), to wystarczy odjąć od tej bryły bryłę Body.3 (tu Remove.2 na rysunku 52C) i zaokrąglić krawędź wspólną żeber i bryły podstawowej (tu Edge.Fillet.5). Model jest symetryczny i dlatego jako ostatni krok wykonano polecenie Mirror. W tym miejscu warto zauważyć, że zaokrąglenie krawędzi wspólnej żeber i bryły podstawowej może być wykonane wcześniej, bo ta krawędź „pojawia” się już w bryle Body.3 po wykonaniu operacji Remove.1.

Rys. 52

Metoda REMOVE-REMOVE zastosowana w definicji żeber zewnętrznych jest mało naturalna, bo wymaga dodania materiału do bryły podstawowej (tu Thickness.1). Z tego powodu w przypadku projektowania żeber zewnętrznych zwykle stosowana jest metoda UNION-TRIM (Rys. 53).

Rys. 53

Jeśli dla tego samego modelu ma być zastosowana metoda INTERSECT-ADD, to po wykonaniu kopii bryły podstawowej (Solid.1 na rysunku 54) trzeba dodać materiał (tu Thickness.1) po tej stronie bryły, po której mają być zdefiniowane żebra.

Rys. 54

W kolejnych krokach należy zdefiniować bryłę żeber (Body.4 na rysunku 55), wykonać operację Intersect dla brył Body.3 i Body.4 (tu Intersect.1), a rezultat dodać (tu Add.1) do bryły podstawowej. Po wykonaniu operacji Boole’a trzeba jeszcze zaokrąglić krawędź wspólną żeber i bryły podstawowej (tu EdgeFillet.5) oraz zastosować operację symetrii (tu Mirror.1).

Rys. 55

Każda z omawianych tu metod projektowania żeber może być modyfikowana. Na przykład zamiast definiować kopię bryły podstawowej (Copy Body.2 i Paste Special – As Result With Link) można zdefiniować powierzchnię bryły podstawowej, do której „przylegają” żebra lub powierzchnię maksymalnego zagłębienia żeber. W takim przypadku zwykle wystarcza zastosowanie polecenia Extract. Jeśli ta powierzchnia jest złożona, to trzeba wielokrotnie zastosować polecenie Extract i Join lub Multiple Extract. Niestety, jest to rozwiązanie dla tych, którzy mają licencję na produkt GSD. Przykład takiego modelu pokazano na rysunku 56, w którym Extract.1 jest górną powierzchnią bryły Body.2.

Rys. 56

Następnie w bryle Body.3 dla tej powierzchni należy zdefiniować ThickSurface.1 (zadając taką grubość, aby bryła żeber nie wystawała ponad bryłę Body.3) i powtórzyć omówione wcześniej kroki zgodnie z wybraną metodą projektowania, na przykład INTERSECT-ADD (Rys. 57).

Rys. 57

Na koniec tylko przypomnę, że dla poprawnego „osadzenia” żebra w kontekście projektowanej bryły najprościej jest zastosować operator UNION-TRIM, ale jeśli z jakiegokolwiek powodu taka metoda nie jest możliwa, to należy rozważyć zastosowanie metody INTERSECT-ADD lub REMOVE-REMOVE. I to nie tylko w projektowaniu żeber…

Andrzej Wełyczko

artykuł pochodzi z wydania 10 (73) październik 2013

Czytaj także:

Projektowanie formy wtryskowej w Creo Elements/Pro Foundation XE część 4 projektowanie formy

NX Progressive Die Design

Tworzenie koncepcji składników w złożeniu

Układanie instalacji elektrycznych w kabinie pojazdu