Powierzchnia neutralna utworzona w odniesieniu do linii i rozchodząca się prostopadle do kierunku otwierania zostanie przycięta i będzie stanowiła granicę dla formowanej części.

Ważną opcją wydaje się wygładzenie, które warto zaznaczyć w sytuacji, kiedy powierzchnia neutralna tworzy przejścia bez zaokrągleń. Będzie to miało wpływ na dalszą obróbkę gniazda na maszynach CNC, gdzie jak wiadomo narzędzia skrawające mają określoną średnicę i nie umożliwiają pozostawienia zupełnie ostrego narożnika.
W przypadku elementów z otworami przelotowymi należy wybrać powierzchnie zamknięcia stykowego, aby wypełnić przerwy.



Operacja ta działa jak wypełnienie powierzchni, zatem generuje łatę stycznie do wszystkich krawędzi. W niektórych przypadkach lepszy efekt uzyskamy stosując operacje powierzchniowe, jak wyciągnięcie po profilach lub powierzchnię według granicy. Należy jednak pamiętać, by powstałe w ten sposób powierzchnie umieścić w odpowiednim folderze poprzez przeciągnięcie.
Wykonując tych kilka kroków uzyskujemy obiekt docelowy zamknięty w powierzchniach od strony matrycy i stempla. Ostatnim etapem będzie operacja o nazwie oprzyrządowanie formy, która wykorzystując wcześniej wstawione powierzchnie formuje w prostopadłościanie o zadanych wymiarach gniazdo – dzieląc je na część matrycy i stempla.
W najprostszej sytuacji, która jednak w praktyce występuje rzadko, dla obiektu typu elipsoida obrotowa można zastosować operację Boole’a, odejmując od niewydrążonej części matrycy i stempla bryłę znajdującą się wewnątrz.



Rys.21. Elipsoida wewnątrz dwóch niepołączonych prostopadłościanów

Lepszym rozwiązaniem w przypadku prostych brył jest zastosowanie operacji odciśnięcia umożliwiającej zdefiniowanie prześwitu; jednocześnie obiekt narzędzia nie jest usuwany po zatwierdzeniu tej operacji.
Oprócz przedstawionych powyżej operacji skupionych w obrębie paska narzędziowego do form, SolidWorks dostarcza kilka interesujących narzędzi skierowanych głównie do projektantów elementów z tworzyw sztucznych. Jedną z takich operacji jest dodanie mocujące, które w zależności od wyboru może zawierać tzw. kołek lub otwór. Dodanie takie polega na wskazaniu miejsca występowania w jednej z dwóch części będącej edytowaną w złożeniu (lub w jednym z dwóch obiektów bryłowych w obrębie części wieloobiektowej), a następnie wyborze odpowiedniego pochylenia, ilości żeber wzmacniających oraz ich orientacji. W przypadku drugiego dodania mocującego można wskazać krawędź cylindryczną z pierwszej operacji, dzięki czemu program sam wyrówna koncentrycznie te obiekty.
Występ/rowek umożliwia wykonanie podcięcia w jednej z części oraz występu w drugiej, w sposób automatyczny tworząc tak zwany zamek. Wystarczy wskazać krawędzie wewnętrzne lub zewnętrzne w zależności od sposobu umieszczenia rowka. Oczywiście, program uwzględnia wymagane pochylenie i umożliwia dodanie prześwitu ułatwiającego spasowanie elementów.