Złącze jest relatywnie łatwe do wykonania przy zastosowaniu prostych urządzeń dozujących, wypływkę w produkcji jednostkowej łatwo wytrzeć lub schować pod maskowaniem.
Złącze jest odporne na odrywanie, w zasadzie jest poddane obciążeniom ściskającym. Często stosowane w obudowach i pokrywach urządzeń elektrycznych, jak na przykład smartfony, tablety itp.

Rys. 7  Ekran

Nakładka lub pokrywa
To nie jest wbrew pozorom kiepski pomysł. Złącze poddaje się tu ścinaniu i rozciąganiu, zwykle o niskich wartościach. Z technologicznego punktu widzenia łatwo je też wykonać. No i nie widać go z góry.

Rys. 8  Nakładka lub pokrywa

Nakładka wzmocniona
Powierzchnia kleju jest większa, czyli złącze widocznie mocniejsze. Utrudnienie stanowi wykonanie dolnych elementów, które może podnosić koszt złącza. 

Rys. 9  Nakładka wzmocniona

Szyba
Takie złącze stosuje się często przy wklejaniu szyb i wzierników w szafach rozdzielczych, nie przeszkadza tu lekko widoczna spoina klejowa.

Rys. 10  Szyba

Tuleja, pióro-wpust
Typowe dla stolarstwa i… łączenia wałków metalowych za pomocą klejenia.
Takie połączenie jest idealne dla większości połączeń, ma wiele modyfikacji, jak choćby ta pokazana na rysunku.
Proporcje trzeba oczywiście obliczyć i sprawdzić na modelach.

Rys. 11 Tuleja, pióro-wpust

Nie trzeba dalej rozwijać tematyki kształtowania złącza. Wystarczy, że sam poeksperymentujesz i porozcinasz coraz częściej pojawiające się konstrukcje klejone, żeby zobaczyć, jak są ukształtowane.

Wady przetwórstwa
Kleje wymagają utwardzenia. Wróćmy na chwilę do teoretycznych podstaw, nie unikniemy tego właśnie tutaj: klej jest płynem. Dla mnie osobiście zawsze jest płynem, nawet jeśli jest to zestalony płyn w granulacie, który trzeba roztopić przed nałożeniem. I po nałożeniu trzeba elementy ustalić. Nie docisnąć, a właśnie ustalić. I poddać procesowi utwardzania. Jakiemu – o tym napiszę przy okazji omawiania różnych rodzajów klejów. Jednak zawsze jest to proces, który należy przeprowadzić w kontrolowanych warunkach. Obojętnie, czy chodzi o poddanie kleju promieniowaniu UV, czy zostawienie dwuskładnikowego kleju do utwardzenia w piecu termicznym, a nawet zatrzymanie wyrobu na polu odkładczym w temperaturze otoczenia.

UWAGA: Wszystkie uwagi dotyczące doboru klejów potraktuj jako zaledwie orientacyjne. To mogą być dobre wskazania dla początkujących. Jednak każdy przypadek należy potraktować i rozważyć osobno.

Wdrożenie i prowadzenie procesu technologicznego dla każdego rodzaju kleju wymaga pełnego zrozumienia jego charakteru i rygorystycznego stosowania opracowanych w laboratorium aplikacyjnym procedur. I tych procedur nie wolno zmieniać bez powtórnego przeprowadzenia całego zestawu badań, które przeprowadzono wcześniej, kwalifikując i walidując proces do wdrożenia.

Obliczenia wytrzymałości połączeń klejonych
Wiele osób chciałoby wiedzieć, jak precyzyjnie obliczać wytrzymałość połączeń klejonych. Wiele doktoratów na ten temat napisano, jak to w państwowych systemach szkolnictwa, ale nic z nich nie wynika dla późniejszych zastosowań w technice (naukowcy się na mnie obrażą, jednak wielokrotnie otrzymywałem pytania od studentów, by dać im „materiały do pracy dyplomowej”.