„Ręczne” zarządzanie reprezentacjami graficznymi komponentów zespołu za pomocą polecenia Manage Representations pozwala w dowolny sposób kontrolować ich aktywność (Rys. 9), ale w przypadku dużej liczby komponentów z alternatywnymi reprezentacjami graficznymi takie działanie nie jest efektywne.
Rys. 9
Gdybyśmy na poziomie produktu TEST zdefiniowali parametr z listą wartości do wyboru, to zmiana wartości tego parametru mogłaby inicjować reakcję systemu.
Rys. 10
Na przykład (Rys. 10) każda zmiana wartości parametru Representation_Mode uruchamia reakcję Representation_Management, czyli uruchamia procedurę skanowania produktu TEST (zapisaną jako Visual Basic action), która dla każdej części tego zespołu aktywuje odpowiednią do wartości parametru Representation_Mode reprezentację graficzną (Rys. 11) – Full lub Simple.
Rys. 11
Alternatywna reprezentacja graficzna może być zastosowana nie tylko dla obiektów typu Part, ale także dla typów Product lub Component. Na przykład produkt TEST można zapisać jako *.CGR i następnie za pomocą polecenia Associate (w oknie Manage Representations) przyporządkować temu produktowi nową reprezentację graficzną (Rys. 12).
Rys. 12
Jeśli produkt ma przypisaną reprezentację graficzną i jest ona aktywna, to konieczne jest wyłączenie reprezentacji wszystkich komponentów tego produktu. Taka modyfikacja może być wykonana ręcznie, za pomocą polecenia Deactivate w oknie Manage Representations lub automatycznie, po modyfikacji listy wartości parametru Representation_Mode i odpowiednich zmianach kodu w reakcji Representation_Management (Rys. 13).
Rys. 13
Product (podobnie jak Part) może mieć więcej niż jedną reprezentację graficzną. Jeśli zdefiniujemy model TEST.CATShape (Rys. 14), to łatwo zauważyć, że kopie reprezentacji graficznych poszczególnych części (czyli Rotor-simplified i Support-simplified) zespołu TEST mają poprawne położenie w przestrzeni projektowej. Taki rezultat uzyskamy tylko wtedy, gdy wszystkie części zespołu są zdefiniowane w powiązaniu z podstawowymi elementami geometrycznymi pliku Skeleton.CATPart. Gdyby każda z części zespołu była zdefiniowana niezależnie (bez powiązania ze wspólnym plikiem szkieletowym), to po skopiowaniu ich graficznych reprezentacji do jednego pliku konieczne byłoby zastosowanie transformacji (przesunięcie i/lub obrót), które skorygują ich wzajemne położenie.
Rys. 14
Zaletą zastosowania reprezentacji typu *.CATShape jest to, że jest to dokładna reprezentacja geometryczna, a nie uproszczona, jak w przypadku plików typu *.CGR. Dzięki temu, dla dużych złożeń, w których zastosowano uproszczone reprezentacje graficzne w formacie *.CATShape, można uzyskać znacznie lepszą dokładność widoków i przekrojów rysunkowych, szczególnie wtedy, gdy reprezentacja graficzna części ma kształt swobodny. Pliki Test.CATShape i TEST.CGR mogą być zastosowane jako alternatywne reprezentacje graficzne zespołu TEST.CATProduct. W tym celu należy dla produktu TEST zastosować polecenie Associate (w oknie Representation Management) oraz skorygować makro kontrolujące aktywność reprezentacji graficznych.
Rys. 15
W tak zdefiniowanym modelu dla różnych wartości parametru Representation_Mode system automatycznie zmienia aktywność odpowiednich reprezentacji graficznych (Rys. 16).
Rys. 16
Na zakończenie chciałbym przypomnieć, że chociaż opisane wcześniej przykłady nie są skomplikowane, to temat dotyczy pracy z dużymi złożeniami. W rzeczywistych projektach reprezentacje alternatywne nie są i nie muszą być definiowane dla wszystkich komponentów. W takim przypadku nie ma potrzeby skanowania struktury produktu oraz dostosowania reprezentacji graficznej wszystkich komponentów do wartości zmiennej sterującej. Rozwiązaniem praktycznie wystarczającym jest zdefiniowanie alternatywnych reprezentacji graficznych dla tych komponentów, które z powodu ich wielkości, liczby szczegółów konstrukcyjnych lub stopnia skomplikowania geometrii mają największy wpływ na ilość danych koniecznych do opisania projektowanego wyrobu (na przykład korpus i wirnik turbiny – Rys. 17) oraz odpowiednie dostosowanie procedury reagującej na zmianę wartości parametru sterującego.
Rys. 17
W praktycznych zastosowaniach opisana wyżej lub podobna procedura nie musi być każdorazowo powtarzana. Wystarczy przecież przygotować szablon, lub inaczej model startowy, w którym zapamiętana będzie odpowiednia struktura modelu, ze wszystkimi potrzebnymi parametrami, regułami konstrukcyjnymi i reakcjami. Przykład takiego zastosowania – w kolejnym odcinku cyklu.
Andrzej Wełyczko
artykuł pochodzi z wydania 10 (109) październik 2016
Czytaj także:
- start
- Poprzedni artykuł
- 1
- 2
- Następny artykuł
- koniec