Narzędzia do nakładania siatki były wyraźnie uboższe od typowych programów MESowskich. Czasy się jednak zmieniły. Wymagania rynku – coraz większy nacisk na wirtulane projetowanie i zmniejszenie ilości tworzonych prototypów sprawiły, że producenci programów CAD rozszerzyli swoją ofertę o dodatkowe aplikacje i moduły obliczeniowe. Elastyczne podejście do klienta sprawia jednak, że ten sam produkt – program CAD można kupić „w różnych opcjach wyposażenia” (używając terminologii zaczerpniętej z salonu samochodowego). Dalej istnieje możliwość pracy z programem CAD wyposażonym w najprostszy moduł obliczeń MES – statyka z liniową definicją materiału, dla wymagających użytkowników producenci oferują jednak pełen pakiet zawierający możliwość przeprowadzania analiz nieliniowych, przepływu cieczy, termodynamikę itd. W naszym zestawieniu ujęliśmy w tej grupie: Autodesk Inventor Simulation Suite, NX Mach 3 Simulation, SolidWorks Simulation oraz CATIA i ProEGNINEER z ich modułami obliczeniowymi do analiz, a także  dedykowane do współpracy z konkretnymi programami CADowskimi – SimDesigner (dedykowany dla CATII) i NeiWorks (do współpracy z SolidWorks).


Tabela 6.2. Programy CAD/+MES (grupa II) – inne możliwości wyróżniające program na tle konkurencji
Tabela 7.1 Programy MES (grupa I) zastosowania, odbiorcy, branże
Tabela 7.2 Programy CAD/+MES (grupa II) zastosowania, odbiorcy, branże

W przypadku programów dedykowanych dla analiz MES (grupa I), w tabelach, oprócz rodzaju przeprowadzanych analiz lub możliwości generowania siatek, przedstawiliśmy również funkcjonalność CAD. Jest to naszym zdaniem istotna cecha takiego oprogramowania i ma duży wpływ na jakość i komfort pracy inżyniera. Te same cechy pominęliśmy jednak przy zestawianiu możliwości aplikacji z grupy II (MES/+CAD), bowiem te moduły obliczeniowe korzystają z możliwości programów CAD w skład których wchodzą, lub dla których są dedykowane.


Tabela 8. Firmy oferujące oprogramowanie - dane teleadresowe, szczegóły oferty. Cz. 1.

Wszystkie omawiane do tej pory kategorie zawierały w sobie programy lub pakiety programów przeznaczone do komercyjnego wykorzystania w nauce lub przemyśle. Programy te są bardzo zaawansowanymi numerycznie narzędziami pozwalającymi na analizę w zasadzie dowolnego rodzaju problemów (oczywiście w ramach obszaru znanego do tej pory nauce). Wszystkie przedstawiane tutaj aplikacje zawierają zaawansowane moduły do automatycznego nakładania siatki zarówno 2D, jak i 3D. Ogromna większość z nich pozwala na obliczanie zadań z dziedziny statyki z uwzględnieniem kontaktu między częściami modelu. Niewiele jest już w tej chwili programów, które nie mają możliwości założenia nieliniowego materiału (np. modelu sprężysto-plastycznego). W zasadzie takiej możliwości nie mają jedynie skromniejsze wersje modułów dostarczanych w aplikacjach CAD. Z pomocą większości przedstawianych programów jest możliwe (w mniejszym lub większym stopniu) przeprowadzanie analiz dynamicznych, symulacja zderzeń, analiza procesów quasi-statycznych. Programy komercyjne nie mają ograniczeń na wielkość modelu... To ostatnie stwierdzenie nie do końca jest jednak zgodne z rzeczywistością. Bliższym prawdy jest stwierdzenie, że ograniczenia programowe wprawdzie istnieją, ale to warunki narzucane przez sprzęt (np. stacje robocze) są w tej chwili większym problemem (ilość pamięci wymaganej do obliczeń, czas obliczeń, moc procesora, miejsce na składowanie danych, itp.).