16 kwietnia 2024


Tu jednak pojawia się kolejne pytanie: czy koniecznie trzeba zdefiniować zasadę konstrukcyjną, aby model przestrzenny był „inteligentny”? Nie, ale rozwiązanie przedstawione powyżej jest najbardziej eleganckie. Jeśli konstruktor nie ma licencji na CATIA Knowledge Advisor (ta jest konieczna do definicji obiektu typu Rule), to pozostaje zdefiniowanie takiej procedury konstrukcyjnej, która zagwarantuje rezultat zgodny z intencją konstruktora.
Spośród wielu możliwych do zdefiniowania procedur konstrukcyjnych wybrałem taką, która „zachowuje” płat powierzchni na podstawie wskazanego punktu. Nie chcę jednak wskazywać dowolnego punktu, na przykład wierzchołka powierzchni, bo ten, jako element typu BREP, nie zawsze jest stabilny. W związku z tym zamierzam zdefiniować punkt wyboru za pomocą polecenia Point.

Rys08_b
Rys. 8

Zanim jednak to będzie możliwe muszę zdefiniować pomocnicze elementy geometryczne (Rys. 8), na przykład linię Line.1 prostopadłą do płaszczyzny Cutting_Plane, która przechodzi przez punkt Point.1. Ten punkt jest umownym środkiem powierzchni Surface To Split.

Rys09_b
Rys. 9

Następnie tworzę krzywą izoparametryczną powierzchni Surface To Split (Isoparameter.1 na rysunku 9), która przechodzi przez punkt Point.1 i ma kierunek zgodny z linią Line.1.
W kolejnym kroku definiuję punkty skrajne krzywej Isoparameter.1 (Point On The Right i Point On The Left na rysunku 10).

Rys10_b
Rys. 10

Każdy z tych punktów leży na powierzchni Surface To Split i może być zastosowany do wyboru powierzchni odciętej podczas wykonywania polecenia Split. Na rysunku 10 w polu Elements to keep wskazałem punkt Point On The Left i dlatego system zachował po odcięciu lewy płat powierzchni Surface To Split.
Punkty Point On The Right i Point On The Left nie muszą być punktami skrajnymi krzywej izoparametrycznej i nie muszą leżeć na krawędzi powierzchni Surface To Split. Jedyne wymaganie algorytmu, który realizuje polecenie Split, jest takie, aby to były punkty leżące na tej powierzchni.

Rys11_b
Rys. 11

Czy to oznacza, że jest to recepta uniwersalna na poprawne zastosowanie polecenia Split? Nie, bo intencją konstruktora może być na przykład wybór tej części powierzchni Surface To Split, dla której odległość od pewnych elementów referencyjnych jest mniejsza. Jakie to mogą być elementy? Na przykład punkty, linie czy płaszczyzny (Rys. 12) zdefiniowane w modelu szkieletowym lub w modelu innej części tego samego zespołu.

Rys12_b
Rys. 12