Niniejszy tekst stanowi próbę opisania zagadnień technicznych, jakie pojawiły się w trakcie dotychczasowej realizacji budowy korwety wielozadaniowej typu GAWRON w latach 2001-2012, a od roku 2012 – okrętu patrolowego typu ŚLĄZAK. Budowa okrętu realizowana jest w Stoczni Marynarki Wojennej S.A. (SMW) na mocy umowy podpisanej przez Stocznię z Ministerstwem Obrony Narodowej w 2001 roku.
Maciej Fularczyk
Z przyczyn formalnych niniejszy tekst nie może być nasycony szczegółami technicznymi, aczkolwiek na tyle na ile można postaram się przybliżyć pewne kwestie, które miały i mają znaczący wpływ na proces budowy okrętu. Celem jedynie kronikarskiego przypomnienia o faktach, o których rozpisywała się prasa fachowa i mniej fachowa, budowa okrętu realizowana jest w oparciu o umowę licencyjną, którą zakupiła strona polska od German Corvette Consortium (GCC), która to w swoich załącznikach, a właściwie Opisie Technicznym precyzowała parametry techniczne budowanej jednostki. Dodać należy tylko, że współpraca z GCC zakończyła się na etapie projektu technicznego i cały projekt roboczy wraz z dokumentacją technologiczną wykorzystywaną przy realizacji budowy okrętu jest całkowicie owocem polskiej myśli inżynierskiej.
Wyzwanie pierwsze – stal
Pierwszym sporym wyzwaniem dla Stoczni było odpowiednie przygotowanie się pod względem technicznym do pracy ze wskazanym w Projekcie Technicznym zakupionym w ramach licencji gatunkiem stali. Jest to stal o podwyższonej wytrzymałości. Dzięki zastosowaniu tego gatunku stali możliwe było zastosowanie blach o mniejszych grubościach w konstrukcji okrętu aniżeli przyjmuje się to dla jednostek cywilnych i uzyskanie tym samym stosunkowo lekkiej konstrukcji. Przyczyn zastosowania tego gatunku stali można doszukiwać się wielu, lecz wyżej wspomniana wydaje się najistotniejsza.
Rys. 1 Próby na warsztacie palenia przejść i wstawiania zbrojenia
Z uwagi na brak dużych doświadczeń w polskim przemyśle okrętowym, dotyczących wykonywania konstrukcji ze stali o podwyższonej wytrzymałości i zaprzestania współpracy z GCC, SMW w celu nabycia niezbędnej wiedzy oraz przygotowania kadry produkcyjnej do pracy z takim gatunkiem stali zdecydowała o wykonaniu sekcji doświadczalnej, na której można byłoby dokonać szeregu badań i prób przed przystąpieniem do budowy kadłuba,
Sekcja doświadczalna nr 1
Podstawowymi zadaniami jakie postawiono sekcji doświadczalnej było:
- Sprawdzenie jak zachowa się cienkościenna konstrukcja po wycięciu dużej ilości gęsto położonych obok siebie niewielkich otworów, a następnie wspawaniu w te otwory elementów zbrojenia;
- Sprawdzenie, czy istnieją duże trudności w prostowaniu rejonów w/w otworów pod montaż przejść;
- Próby różnego rodzaju metod naprawy (usuwanie obramowań, zaślepianie otworów po nich, przenoszenie przejść w inne miejsca);
- Próby różnych metod spawania;
- Sprawdzenie możliwości montażu obramowań i przejść w miejscach trudno dostępnych.
Sekcja doświadczalna i próby na niej wykonywane były na przestrzeni lat 2005 i 2006, i symulowała ona rejon najbardziej nasycony różnego rodzaju przejściami rurowymi i przepustami kablowymi.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 7/8 (82/83) lipiec/sierpień 2014
