Zespół kierowany przez dr Henrika Holsnera z Instytutu Technologii Mikrostruktury KIT uzyskał powierzchnię absorbującą nawet o ponad 200% więcej światła niż powszechnie obecnie używane ogniwa fotowoltaiczne.
Inspiracją stały się nanostruktury (nanohole) występujące na skrzydłach motyla Pachliopta. Pozwalają one uzyskać niespotykany w budowanych dotąd urządzeniach współczynnik absorpcji światła. Największy jej wzrost, od 97 do 207%, występuje gdy oświetlane są pod kątem nieprzekraczającym 50°. Im bardziej kąt ten zbliża się do 90° tym absorpcja jest mniejsza. Większość używanych paneli fotowoltaicznych oświetlana jest głownie pod kątem mniejszym niż 50%. Struktury skrzydeł motyla odtworzono na warstwie krzemu. Powstały cienkowarstwowe moduły fotowoltaiczne znacznie sprawniejsze od rozpowszechnionych konstrukcji z krzemu krystalicznego.
