Z badań przeprowadzonych przez naukowców z MIT (Massachusetts Institute of Technology), Xi’an Jiaotong University i Brookhaven National Laboratory wynika, że odpowiednio cienka warstwa powłoki antykorozyjnej z tlenku glinu ma charakterystykę zbliżoną do cieczy, dzięki czemu jest w stanie wypełnić szczeliny powstałe na powierzchni metalu pod naprężeniem i skutecznie zapobiega korozji naprężeniowej.
Podczas badań nad właściwościami antykorozyjnymi dwutlenku krzemu i tlenku glinu (III) użyto specjalnego środowiskowego transmisyjnego mikroskopu elektronowego (E-TEM), który pozwala na studiowanie próbek w normalnych warunkach, bez zastosowania aparatury próżniowej (na całym świecie jest ok. dziesięciu takich urządzeń). Uzyskano podgląd w czasie rzeczywistym powłoki antykorozyjnej, umieszczonej w środowisku utlenionym, w temperaturze pokojowej, na próbce metalu poddanej naprężeniu.
Badania wykazały, że powłoka z tlenku glinu, grubości 2-3 nanometrów, nie jest krucha, jak zakładano, lecz elastyczna. Aluminium, pokryte taką powłoką, może być rozciągnięte na dwukrotność pierwotnej długości, bez naruszenia ciągłości powłoki. Wszelkie defekty i pęknięcia na powierzchni metalu zostają wypełnione i pokryte warstwą tlenku glinu, skutecznie zapobiegając utlenianiu się materiału. W wyniku badań poznano mechanizm działania samonaprawiającej się powłoki antykorozyjnej, która w przyszłości może znaleźć wiele zastosowań.