Niezaprzeczalne zalety materiałów kompozytowych idą w parze z istotnymi ograniczeniami, które wiążą się z wysokimi nakładami pracy i dużymi kosztami jednostkowymi, co utrudnia stosowanie komponentów kompozytowych w produkcji seryjnej. Chris Oberste, który doktoryzował się z technologii produkcji kompozytów i sam zetknął się z tymi problemami w pracy dla koncernów lotniczych, opracował autorskie rozwiązanie, skomercjalizowane pod marką WEAV3D, otwierające drogę do seryjnej produkcji materiałów kompozytowych.

Jako że nie wszystkie produkty wymagają spełnienia wyśrubowanych norm przemysłu lotniczego, Oberste zrezygnował z epoksydowych i winyloestrowych żywic utwardzalnych na rzecz standardowych tworzyw termoplastycznych.W ramach technologii WEAV3D wykorzystywane są niedrogie i ogólnodostępne taśmy zbrojone włóknami szklanymi lub węglowymi, z których na specjalnej maszynie splatana jest termoplastyczna tkanina o odpowiednim splocie, która następnie w konfiguracji jedno- lub wielowarstwowej trafia na formę wtryskową lub ciśnieniową, gdzie służy za zbrojenie formowanej części. W ten sposób wytwarzane seryjnie części, nie posiadające odpowiednich charakterystyk wytrzymałościowych, łatwo można przekształcić w komponenty strukturalne. Metoda WEAV3D jest skalowalna i stanowi alternatywę dla prepregów i ręcznych procesów laminowania, a także dla technologii AFP i innych procesów wykorzystujących autoklaw.

weav3d.com