Twórcy maszyn latających od lat zafascynowani byli lotem nietoperza. Zwierzę to ma niezrównaną zwrotność i własności manewrowe. Do lotu wykorzystuje czterdzieści stawów, co sprawia, że sztuczne odwzorowanie jego lotu zdawało się niemal niemożliwe.
Po wnikliwych obserwacjach w modelu nietoperza zredukowano liczbę stawów do dziewięciu, z czego tylko pięć jest napędzanych, a pozostałe cztery reagują biernie. Powstał robot Bat Bot B2. W porównaniu z wielowirnikowcami konstrukcja wykazuje ogromne zalety. Częstotliwość trzepotania skrzydeł wynosi około 10 Hz, co sprawia, że lot jest niemal niesłyszalny. W przypadku wielowirnikowców częstotliwości oscylują pomiędzy 100 a 300 Hz. Ponadto, pokrycia skrzydeł są miękkie i elastyczne, co sprawia, że trudno je uszkodzić. Są przy tym bezpieczne w przypadku ewentualnych kolizji. Zbudowano je z materiału opartego na silikonie, o grubości zaledwie 56 mikronów, dlatego maszyna łatwo zmienia strukturę skrzydeł podczas lotu.
Składający się głównie z wody hydrożel wykorzystano do skonstruowania robotów, które (będąc w fazie testowej) doskonale grają w piłkę wodną oraz łapią ryby, jak również potrafią je wypuścić.
Robot zbudowany jest z precyzyjnie wykonanej z hydrożelu rurki, wykonującej ruchy pod wpływem ciśnienia doprowadzanego gumowymi przewodami z pomp. Opracowywane są różne rodzaje hydrożeli powstające z połączenia różnych polimerów z wodą. Powstają twarde i bardzo rozciągliwe materiały, z których można budować wytrzymałe roboty, służące do wielu trudnych prac podwodnych. Podczas testów urządzenia wytrzymywały ponad 1000 cykli pracy. Właściwości materiału sprawiają, że roboty takie mogą znaleźć szerokie zastosowanie, również w medycynie.
Na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego, wykorzystując tlenek cynku i aluminium wykonano nanorurki i ułożono je na podłożu krzemowym. Otrzymano materiał wykorzystujący ruch i interakcje wolnych elektronów, zwany powierzchniowym rezonansem plazmonów
Materiał okazał się dobrym izolatorem cieplnym pochłaniającym światło podczerwone o długości fal od 1200 do 2200 nm w 87%, a zakres do 1550 nm w 98%. Materiał absorbuje światło z każdej strony, a przy tym jest przeźroczysty i elastyczny. Po opracowaniu przemysłowej technologii jego wytwarzania może być użyty do produkcji szyb w budynkach i pojazdach, oraz do pokrywania całych obiektów.
Naukowcy z Uniwersytetu Michigan zauważyli, że używane podczas testów bezpieczeństwa samochodów manekiny nie odpowiadają większości współczesnych kierowców. Badając urazy powypadkowe doszli do wniosku, że crash testy nie odzwierciedlają rzeczywistości.
Dziś przeciętny kierowca jest starszy i tęższy od tego, który jeździł w czasach, kiedy powstawały używane do dzisiaj manekiny. Jeszcze kilka lat temu ilość 80-latków za kierownicą była bardzo niewielka. Dzisiaj taki kierowca jest czymś normalnym. W prawdziwych wypadkach obserwowano urazy klatki piersiowej i zsuwanie się pasów biodrowych, co według testów nie powinno mieć miejsca. Nowe, wyposażone w dużą ilość czujników manekiny zbudowano posługując się statystyczną sylwetką 70-letniej kobiety z nadwagą. Pozwoli to nie tylko zweryfikować wyniki dotychczasowych testów lecz również budować bezpieczniejsze samochody.
Kolejna, druga edycja Konferencji TOP automotive dla branży motoryzacyjnej (producentów samochodów, ich dostawców i poddostawców), zorganizowana przez Team Prevent Poland, odbyła się w dniach 7-9 grudnia 2016 we Wrocławiu.
Specjalistyczny portal inżynierski dla osób zaangażowanych w tworzenie produktów – maszyn, urządzeń, mechanizmów, podzespołów, części, elementów itd. – od koncepcji do ostatecznego wykonania.