Niemal na każdym portalu internetowym poświęconym tematyce CAD widzimy reklamy różnych dostawców na temat coraz to większych możliwości modelowania bezpośredniego (direct modeling). Temat modny, ale jednocześnie bardzo interesujący, bo dzisiaj taki rodzaj modelowania nie jest tylko szybką metodą modyfikacji modelu bryłowego stworzonego w innym systemie CAD, ale także pozwala projektować nowe komponenty.
Andrzej Wełyczko
Dassault Systemes oferuje w tym zakresie produkt o nazwie Live Shape. Na pierwszy rzut oka wygląda on jak narzędzie z grupy direct modeling, ale pozwala na znacznie więcej, bo daje swobodę modelowania połączoną z deklaracją specyficznego zachowania elementów modelu bryłowego powiązanego z intencją konstrukcyjną. Z tego powodu aplikacja Live Shape jest klasyfikowana jako narzędzie z grupy declarative modeling (Rys. 1).
Rys. 1
W CATII V5 dostępny jest produkt Functional Molded Part, w którym każda cecha modelu bryłowego ma obok definicji geometrycznej także zadeklarowaną funkcję, lub inaczej zachowanie tej cechy konstrukcyjnej. To także jest produkt z grupy declarative modeling, ale nie direct modeling, bo definicja geometrii poszczególnych cech konstrukcyjnych i ich modyfikacja jest realizowana w środowisku parametrycznym. W tradycyjnym modelerze bryłowym (Part Design w CATIA V5) kolejne cechy konstrukcyjne są definiowane jako elementy geometryczne, których polaryzacja musi być zdefiniowana przez użytkownika. Na przykład jeśli od bryły ma być odjęte wybranie (bo konstruktor wie, że w „przestrzeni” tego wybrania jest lub będzie kolejny komponent projektowanego wyrobu), to musi on zdefiniować cechę typu Pocket lub wykonać operację odejmowania dwóch brył, z których bryła odejmowana definiuje kształt wybrania. W kolejnych etapach modelowania nic nie zabrania dodania kolejnej cechy konstrukcyjnej w „przestrzeni” wybrania. Inaczej mówiąc system nie wie, że jest to „przestrzeń” zastrzeżona, bo intencja konstrukcyjna jest po stronie konstruktora, a nie systemu CAD. Inaczej jest w modelerze funkcjonalnym (środowisko Functional Molded Part), w którym każda cecha konstrukcyjna ma zdefiniowaną nie tylko geometrię, ale także „zachowanie” przypisane do tej geometrii. Już na etapie definiowania konstruktor może zdecydować jaką rolę (Protected, Internal, External, itd.) ma tworzona cecha konstrukcyjna w kontekście całego modelu bryłowego. Dzięki temu system „wie”, że cecha Pocket z zachowaniem Protected wyznacza przestrzeń zastrzeżoną, w której nie można dodać kolejnej cechy konstrukcyjnej i dlatego, niezależnie od kolejnych kroków modyfikacji kształtu projektowanej części, system zachowuje ich funkcję: otwór jest zawsze otworem (Protected), żebro (Internal) dodane wewnątrz modelu nigdy nie wystaje na zewnątrz, itp.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 4 (79) kwiecień 2014
