W artykule przedstawiony zostanie sposób modelowania butelki okrągłej (w programie Creo Parametric 2.0), wykorzystujący powszechnie stosowane w branży opakowaniowej techniki, uwzględniający specyfikę projektowanego produktu oraz możliwość późniejszego wykorzystania modelu przez innych projektantów pracujących w innych działach.
Sylwester Oleszek
Założenia początkowe
W rozważanym przypadku do działu projektowo-konstrukcyjnego został przesłany szkic zawierający podstawowe wymiary oraz parametry opakowania – pojemność całkowitą i nominalną, masę oraz rodzaj zamknięcia (Rys. 1), jak również rysunek zamknięcia (Rys. 2). Klient oczekuje również umieszczenia na piersi butelki elementu dekoracyjnego w postaci graweru.
Rys. 1 Szkic butelki przesłany od klienta do działu projektowo-konstrukcyjnego
Niezależnie od postaci oraz innych kryteriów podziału wszystkie butelki mają pewne wspólne elementy budowy i swoistą nomenklaturę (Rys. 3).
Zwieńczeniem butelki jest główka (ang. finish), zwana ustnikiem, która najczęściej jest elementem znormalizowanym oraz zestandaryzowanym. Pozostałą część butelki możemy podzielić na:
- szyjkę (ang. neck)
- pierś (ang. shoulder)
- korpus często zawierający zagłębienie na pole etykietowe (ang. body with recess for label area)
- podstawę (ang. heel)
- powierzchnię stania (ang. bearing surface)
- wypukłość dna (ang. push-up)
Dolna powierzchnia podstawy (powierzchnia stania) prawie zawsze zawiera grawerowanie w postaci tzw. moletki, a więc elementów, poprzez które butelka styka się z podłożem (ang. stipples, knurling).
Z innych terminów występujących w budowie opakowań szklanych należy wspomnieć o:
- orientatorach (ang. spotting bar),
- poziomie napełnienia (ang. fill point),
- oznaczeniach butelek w postaci napisów oraz kodu kropkowego (ang. lettering and dots code) – najczęściej na pięcie butelki lub kodu alfanumerycznego na wypukłości dna (ang. alphanumeric code),
- kącie przechyłu (ang. tilt angle, tipping angle).
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 3 (90) marzec 2015
