Budując przemysłowe stanowiska zrobotyzowane musimy zawsze pamiętać o bezpieczeństwie pracowników obsługujących takie urządzenia. Nie bez znaczenia jest także wymiar ekonomiczny sprawy – każdy wypadek w miejscu pracy oznacza wysokie koszty związane ze zwolnieniem lekarskim, odszkodowaniem i przestojami w produkcji. Producent maszyny zobligowany jest także do spełniania wymogów prawnych – kiedyś sformułowanych przez prawodawstwo krajowe, dziś regulowanych dyrektywami Unii Europejskiej.
Piotr Bieda
Najczęściej spotykanym zabezpieczeniem przestrzeni roboczej klasycznych robotów przemysłowych jest mechaniczne ogrodzenie ochronne. Przy doborze i projektowaniu takiego ogrodzenia należy pamiętać przede wszystkim o jego wysokości i odległości od robota. Z drugiej strony, producenci robotów mogą dostarczyć roboty z elektronicznymi systemami kontroli pozycji, zarówno samego robota, jak i jego chwytaka.
Rysunek 1 (poz. 1-3) przedstawia odległości S dla przypadków, w których dostęp do strefy niebezpiecznej kończynami dolnymi osoby w pozycji stojącej jest utrudniony bez zastosowania dodatkowych środków pomocniczych. Jeśli wysokość (odległość) h od ziemi do konstrukcji ochronnej mieści się pomiędzy dwiema wartościami należy zastosować odległość odpowiadającą wyższej wartości h.
Rys. 1 Odległości bezpieczeństwa dla kończyn dolnych; a – powierzchnia odniesienia, b – staw biodrowy, c – konstrukcja ochronna
EN ISO 13857, załącznik B
Jeśli strefa niebezpieczna charakteryzuje się wysokim ryzykiem, wysokość h tej strefy musi wynosić ≥ 2700 mm lub muszą zostać zastosowane inne środki bezpieczeństwa.
Przy konstruowaniu ogrodzenia ochronnego niezbędna może okazać się kurtyna bezpieczeństwa. Najczęściej wykorzystuje się ją do zabezpieczenia miejsca w ogrodzeniu, przez które do wnętrza stanowiska mogą wjeżdżać/wyjeżdżać produkty obsługiwane przez robota, np. palety.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 9 (120) wrzesień 2017
