Kontynuując temat geometryzacji obiektu uzyskanego ze skanowania 3D prezentujemy procedurę, w której do otworzenia zapisu powierzchni analizowanego modelu wykorzystano chmurę punktów uzyskaną ze skanowania 3D (rys. 1).
Kazimierz Mutwil, Joanna Gołębiewska-Kurzawska, Piotr Mikulski
„Surowy” (pierwotny) efekt skanowania wymaga obróbki, której celem jest uzyskanie zbioru krzywych gładkich, utworzonych na punktach skanowania. Otrzymane krzywe umożliwiają rozpięcie powierzchni, które odwzorowują postać geometryczną skanowanego obiektu. Na rysunku 2 przedstawiono krzywe gładkie aproksymujące przekroje skanowanego obiektu, utworzone na chmurze punktów.
Przedstawione krzywe zostały poprowadzone przez punkty skanowania leżące na wirtualnych równoległych płaszczyznach przecinających profil w kierunku poprzecznym i wzdłużnym.
W celu utworzenia modelu bryłowego wybrano te krzywe, które definiują poszczególne przekroje poprzeczne modelu (rys. 3).
 |
 |
 |
 |
Krzywe odwzorowujące przekroje poprzeczne posłużyły do zdefiniowania krzywej wyciągnięcia profilu. Krzywą tę utworzono poprzez połączenie środków ciężkości poszczególnych przekrojów krzywą gładką 3D.
Warunkiem koniecznym do utworzenia bryły z wykorzystaniem narzędzia Wyciagnięcie po profilach, który umożliwiłby porównanie przekrojów otrzymanej bryły z przekrojami zawartymi w dokumentacji poprzedniej wersji modelu jest prostopadłość wyciąganych profili do ścieżki. Warunek ten nie był zachowany dla krzywych uzyskanych ze skanowania i utworzonej ścieżki. W celu otrzymania profilu normalnego do krzywej niezbędne jest zdefiniowanie płaszczyzny prostopadłej do krzywej wyciagnięcia w punkcie środka ciężkości wybranej krzywej tworzącej obrys przekroju poprzecznego. Operacje tę wykonano z zastosowaniem narzędzia Płaszczyzna/Normalna do krzywej. Utworzoną płaszczyznę normalną dla wybranej krzywej przedstawiono na rysunku 4.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 7/8 (34/35) lipiec-sierpień 2010
