Obróbka wielokątów na tokarce, metodą skojarzonego ruchu obrotowego przedmiotu i narzędzia, posiada ogromną zaletę znakomitej wydajności, w porównaniu z frezowaniem wielokąta. Jednak typowe tokarki zadaniowe do „toczenia” wielokątów mają sprzężone mechanicznie obroty narzędzia z wrzecionem poprzez przekładnię i sprzęgło, umożliwiające ruchy posuwowe narzędzia. Ogranicza to możliwości takiej tokarki w zastosowaniu do innych rodzajów obróbki, ze względu na ograniczenia ruchów posuwowych i przestrzeni obróbkowej (w porównaniu do tokarki uniwersalnej). Postawiono więc zadanie opracowania tokarki z możliwością toczenia wielokątów bez sprzęgania mechanicznego obrotów głowicy do wielokątów z obrotami wrzeciona.
Robert Jastrzębski, Marian Niedbała
W artykule przedstawiono wyniki badań możliwości obróbki wielokątów metodą skojarzonych ruchów obrotowych przedmiotu i narzędzia („toczenie poligonowe”), gdzie głowica z narzędziem obrotowym do obróbki wielokątów nie jest sprzężona mechanicznie z obrotami wrzeciona, a wymagane dla tej obróbki stałe przełożenie, pomiędzy obrotami przedmiotu i narzędzia, utrzymywane jest poprzez układ sterowania w trybie pracy synchronizacji stałego przełożenia obrotów wrzeciona i głowicy narzędziowej. Tokarka ta ma możliwości wykonywania przedmiotów z wielokątem, których przykłady pokazano na fotografiach 1 i 2, wykonywanych z pręta okrągłego, w jednym programie technologicznym, zachowując jednocześnie pełną funkcjonalność tokarki uniwersalnej.
Celem opisanych badań było określenie jakie parametry obróbki, wydajności i dokładności można osiągnąć przy obróbce wielokątów na tokarce uniwersalnej, jakie czynniki wpływają na tę dokładność i jakie mogą wystąpić problemy.
Fot. 1 Przykład przedmiotu z wielokątem
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 4 (43) Kwiecień 2011