W pierwszej części tego artykułu, w poprzednim wydaniu Projektowania i Konstrukcji Inżynierskich, omówiłem procedurę tworzenia modelu przestrzennego łańcucha dla zadanych parametrów początkowych. Czy taki model łańcucha jest idealny? Pewnie nie, choć należałoby zapytać: Do czego?

Andrzej Wełyczko

Taki model nie nadaje się na przykład do analiz kinematycznych, bo jest to przecież jedna bryła (wszystkie segmenty łańcucha są powiązane w jednym PartBody!). Nie uwzględniono także efektu grawitacji, bo krzywa Sketch.1 jest czysto teoretyczna. Te i podobne ograniczenia można oczywiście uwzględnić i zbudować taki model łańcucha, w którym poszczególne ogniwa będą zdefiniowane jako oddzielne części (każde ogniwo jako samodzielny CATPart). Można także zastanowić się nad kształtem zbliżonej do rzeczywistości krzywej łańcucha. Tu jednak chciałbym się skupić nad rozważeniem możliwości automatyzacji procedury opisanej w poprzednim odcinku, czyli takiej definicji modelu przestrzennego łańcucha, w której każda zmiana parametrów wejściowych „wymusi” generowanie nowych punktów na krzywej łańcucha, optymalizację odległości osi i wreszcie – automatyczne wstawienie przestrzennej reprezentacji wszystkich ogniw łańcucha.
Na początek spróbujmy zmienić odległość osi (parametr A) i zastanowić się nad tym, co stanie się lub co powinno się stać w modelu przestrzennym łańcucha po takiej modyfikacji. Jeśli odległość osi wzrośnie (Rys. 13), to oczywiście powinna wzrosnąć także liczba segmentów łańcucha (parametr NbOfSegments).



Model nie jest jednak (jeszcze) w pełni automatyczny, bo segmenty łańcucha nie są generowane automatycznie. Dlatego po wykonaniu procedury zapisanej w Knowledge Pattern-Points (tu przypomnę, że ta jest generowana automatycznie) mamy nowy zestaw punktów (NbOfSegments=50), ale ostatni segment łańcucha jest „rozpięty” pomiędzy punktami Point.42 i Point.1 (Rys. 14), bo taka była definicja tego segmentu dla poprzedniej wartości parametru A. Wielkość tego ogniwa jest różna od zadanej podziałki, ale geometrycznie możliwa do zdefiniowania – system nie generuje komunikatów o błędach podczas wykonywania procedury Update. Brakujące ogniwa łańcucha, czyli te „rozpięte” pomiędzy punktami Point.42 i Point.43, Point.43 i Point.44 itd., mogą być zdefiniowane, ale dopiero po wcześniejszej optymalizacji wartości parametru A.
Gdybyśmy zmniejszyli wartość parametru A, to sprawa się jeszcze bardziej skomplikuje, bo zmniejszy się również liczba punktów. A to oznacza, że niektóre „stare” segmenty łańcucha nie mogą być zdefiniowane, bo nie ma punktów, na których te ogniwa łańcucha mogą być „rozpięte” – system nie może wykonać procedury Update i dlatego na ekranie pojawi się stosowny komunikat o błędzie wykonania.

cały artykuł dostępny jest w wydaniu 9 (48) Wrzesień 2011

Czytaj także:

Modyfikacja częstotliwości drgań własnych maszyn z wykorzystaniem MES

Projektowanie formy wtryskowej w Creo Elements/Pro Foundation XE część 5

MES nie jest dla teoretyków

Projektowanie kosiarki w Solid Edge; cz. IV