Komponenty standardowe to nie tylko pojedyncze części, ale także ich zespoły. Te zazwyczaj składają się z części o dowolnym kształcie i z takich, których kształt jest znormalizowany. Niezależnie od typu komponentu jego idealna definicja powinna umożliwiać dostosowanie wielkości i kształtu do wymagań konstrukcyjnych oraz wpływ na kontekst projektowy.
Andrzej Wełyczko
Rozważmy komponent Fixture (Rys. 18), który jest zbudowany z dwóch części znormalizowanych (CapScrew ISO 4762 M10x75.1 oraz Sleeve Fw22/14x120.1) i jednej o kształcie dowolnym (Guide.1).
Rys. 18
Każda zmiana wartości parametrów tego komponentu inicjuje odpowiednie zmiany geometryczne jego części składowych (na podstawie tabeli wariantów konstrukcyjnych NestingGuideDesignTable) oraz zmiany nazw komponentów w przypadku części znormalizowanych (reakcja UnifyInstanceName, która uruchamia makro InstanceName equal to PartNumber).
Geometryczna definicja komponentu Fixture (Rys. 19) jest oparta na koncepcji komponentu standardowego, którą opisałem w poprzednim odcinku tego cyklu. Obie części znormalizowane (tu: Sleeve Fw22/10x80 oraz CapScrew ISO 4762 M8x55) mają zdefiniowany wpływ na kontekst projektowy i dlatego po ich wstawieniu do produktu Fixture w komponencie Guide.1 system generuje odpowiednie otwory:
- Bryła DrillHole komponentu Sleeve Fw22/10x80 definiuje otwór DrillHoleSleeve Fw22/10x80_1.1,
- Bryła DrillHole komponentu CapScrew ISO 4762 M8x55 definiuje otwór DrillHoleCapScrew ISO 4762 M8x55_1.1,
- Bryła TapHole komponentu CapScrew ISO 4762 M8x55 nie ma żadnego wpływu na Guide.1.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 9 (144) wrzesień 2019
