Civil engineer czyli „inżynier cywilny” – u nas w Polsce, a i w Europie Środkowej pojęcie nie występujące, jest w niektórych krajach zachodnich poważną instytucją mającą uprawnienia państwowe i wielki wpływ na wiele dziedzin techniki. Na ogół civil engineer kojarzony jest z inżynierem budownictwa, gdyż w tej dziedzinie odgrywa on największą rolę. Bez jego pieczęci nie może być dopuszczona do użytkowania budowla, budynek, infrastruktura, most, konstrukcja stalowa itd. Bada on też szerokie otoczenie, wpływ na środowisko, na komfort ludzi korzystających z tych wytworów, zaprojektowanych i wykonanych przez innych inżynierów i rzemieślników.
Aleksander Łukomski
W różnych krajach wymagania stawiane cywilnym inżynierom są różne, lecz wszędzie, żeby otrzymać państwową licencję na ten tytuł, trzeba spełnić wysokie wymagania co do wiedzy technicznej i dużego doświadczenia. Organizowane są specjalne studia i egzaminy państwowe na to stanowisko.
Określenie civil engineer zostało po raz pierwszy użyte przez Jana Smeatona w 1750 roku, aby odróżnić inżynierów pracujących nad projektami cywilnymi od inżynierów wojskowych, którzy pracowali w zbrojeniach i obronie. Z biegiem czasu uznano różne subdyscypliny inżynierii lądowej, do której potem została wchłonięta większość inżynierii wojskowej.
Wśród subdyscyplin inżynierii istnieje też instytucja „cywilnego inżyniera budowy maszyn”; w Austrii nosi on nazwę „civil engineer für maschinenbau”, podobnie jest w innych krajach europejskich, czy w USA. Tu również – jak w budownictwie – dopóki nie przyłoży on na dokumencie okrągłej pieczęci, nie wolno użytkować żadnej maszyny, a nawet szkolić na niej pracowników.
Inżynier cywilny musi znać zasady budowania maszyn, konstrukcje, obliczenia i technologie. Może wykorzystywać do swojej pracy przeróżne instytucje, które pomagają mu w ocenie i sprawdzaniu konstrukcji każdej, nawet najbardziej skomplikowanej maszyny.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 11 (146) listopad 2019
