Proces rekonstrukcji modelu przestrzennego to nie tylko mniej lub bardziej automatyczne definiowanie powierzchni kanonicznych. W praktyce konstrukcyjnej trzeba także odtworzyć modele zdefiniowane w całości lub częściowo za pomocą powierzchni swobodnych.
Andrzej Wełyczko
PRZYKŁAD 3
Rozważmy proces rekonstrukcji chmury punktów Ducati_Sample (Rys. 32), którą importowano na platformę 3DEXPERIENCE. Wizualizacja tej chmury punktów pozwala określić rodzaj elementów geometrycznych, jakie trzeba zrekonstruować, aby uzyskać model powierzchniowy tego komponentu.
Rys. 32
Jeszcze lepiej jest to widoczne po wykonaniu polecenia Mesh Creation (Rys. 33), którego rezultat jednoznacznie potwierdza, że kształt tego komponentu jest zdefiniowany prawie całkowicie za pomocą powierzchni swobodnych.
Rys. 33
Zanim jednak rozpoczniemy definiowanie powierzchni dobrze jest ocenić możliwą do uzyskania dokładność ich rekonstrukcji, bo nie może być ona mniejsza niż dokładność skanowania, która determinuje jakość chmury punktów. Zadanie nie jest szczególnie skomplikowane, bo wystarczy przeanalizować rozkład krzywizny dla wybranego (zwykle wizualnie najmniej dokładnego) fragmentu siatki. Na przykład po zastosowaniu polecenia Activate (Rys. 34), można zdefiniować obszar siatki, który potencjalnie powinien być zrekonstruowany jako powierzchnia płaska lub zbliżona do płaskiej. Z kilku dostępnych metod aktywowania fragmentu siatki tu wybrano metodę Flood, w której dla wskazanego pojedynczego elementu siatki (trójkąta) system ustala jego kierunek normalny i wybiera wszystkie sąsiadujące trójkąty siatki, dla których kierunek normalny nie różni się od wskazanego o wartość większą od zadanego kąta (tu: Angle = 5deg).
Rys. 34
Cały artykuł dostępny jest w wydaniu płatnym 7/8 (178/179) Lipiec/Sierpień 2022
