Usłyszeć w Ameryce, że Harley Davidson to motocykl o archaicznych i zapożyczonych od innych rozwiązaniach, którego sławę buduje wyłącznie marketing, to niemal niewiarygodne. Jednak według mojego rozmówcy jedynym wielkim amerykańskim wkładem w światową technikę motocyklową jest Rokon. Wjedzie wszędzie, a jedynym jego niepewnym elementem jest kierowca, który ze strachu może irracjonalnie zareagować.
Ryszard Romanowski
Rzeczywiście, ta nieco dziwacznie wyglądająca maszyna nie boi się niemal pionowych zjazdów i podjazdów, luźnych kamieni, piasku i wody. Wjedzie nawet tam, gdzie posłuszeństwa odmówią konie.
Wszystko zaczęło się w kalifornijskim San Bernardino w 1958 roku, kiedy to Charlie Fehn opracował układ napędowy na dwa koła dla motocykla terenowego. Coś w rodzaju dwukołowego traktora. W 1959 urząd patentowy odrzucił pierwszy wniosek o patent, co nie przeszkodziło wynalazcy w rozpoczęciu jednostkowej produkcji maszyny nazywanej Trail Breaker. Bywało, że firma zatrudniała zaledwie dwóch pracowników. Na szczęście wieści o niekonwencjonalnej maszynie szybko się rozchodziły i zaczęło napływać coraz więcej zamówień.
W nieco innym niż w Europie światku motocyklistów terenowych powiało sensacją. Amerykanie motocykli terenowych nie traktują wyłącznie jako urządzenia do uprawiania sportu lub rekreacji. Dla wielu są to po prostu narzędzia pomagające w pracy, a Trail Breaker był narzędziem doskonałym.
Cały artykuł dostępny jest w wydaniu płatnym 5/6 (200/201) maj/czerwiec 2024
