Programując obróbkę na wieloosiowej obrabiarce CNC z układem sterowania Heidenhain, dla nachylenia płaszczyzny obróbki, czyli zdefiniowania układu współrzędnych płaszczyzny obróbki WPL-CS, oprócz omówionych we wcześniejszych częściach cyklu artykułów funkcji: PLANE SPATIAL, PLANE RELATIV, PLANE PROJECTED i PLANE EULER można wykorzystać także funkcje: PLANE VECTOR, PLANE POINTS, PLANE AXIAL i cykl 19 PŁASZCZYZNA ROBOCZA [1-3].
Kazimierz Czechowski
W nomenklaturze osi i ruchu zdefiniowanej dla maszyn sterowanych numerycznie w normie ISO 841:2001(E) kierunki ruchów zespołów obrabiarek standardowo usytuowane są w prawoskrętnym układzie współrzędnych prostokątnych. W przestrzeni określonej układem współrzędnych prostokątnych nachyloną płaszczyznę obróbki można zdefiniować m.in. poprzez podanie współrzędnych niezerowego wektora normalnego (prostopadłego do tej płaszczyzny, nazywanego też „normalną” płaszczyzny) oraz podanie współrzędnych punktu, przez który płaszczyzna ta przechodzi (Rys. 1).
Rys. 1 Określenie nachylenia i położenia płaszczyzny α w przestrzeni w prostokątnym układzie współrzędnych za pomocą wektora normalnego N [A, B, C] i punktu P0 (X0, Y0, Z0) przez który przechodzi płaszczyzna. Pozostałe oznaczenia: wektor P0P – wektor o początku w punkcie P0 i końcu w punkcie P; punkt P (X, Y, Z) – dowolny punkt płaszczyzny α
cały artykuł jest dostępny w wydaniu płatnym 9/10 (204/205) wrzesień/październik 2024
