Grupa naukowców kierowana przez dr Benjamina J. Leevera pracowała nad połączeniem tradycyjnej elektroniki z materiałami elastycznymi i drukiem 3D. Zastosowano krzem, a następnie ciekłe stopy galu. Wyeliminowano ich największą wadę, polegającą na szybkim utlenianiu, powodującym utratę właściwości.
Uzyskano cienki i elastyczny materiał, który pozwala na umieszczenie w bardzo ograniczonych przestrzeniach układów, które przykładowo mogą mierzyć zmieniające się naprężenia w niedostępnych dotąd miejscach, np. w zamkniętych przestrzeniach skrzydeł samolotu. Dane przekazywać można za pomocą umieszczonych w elastycznych strukturach mikro nadajników na ziemię lub do kabiny pilota. Zastosowań jest bardzo wiele. Można detonować materiały wybuchowe, monitorować szpitalnych pacjentów, jak również bieżące ruchy i naprężenia dużych konstrukcji budowlanych, takich jak mosty, zapory, wieże itd.