W Instytucie Technologicznym Massachusetts MIT opracowano żarówkę opartą o tradycyjny drut wolframowy, której wydajność czterokrotnie przewyższa diody elektroluminescencyjne LED.
Urządzenie wykorzystuje filtr fotoniczny z tlenków metali, który przepuszcza tylko światło widzialne. Światło to, w przeciwieństwie do pochodzącego z innych źródeł, ma pełne spektrum światła widzialnego. Emitowane przez żarnik promieniowanie podczerwone i ciepło wykorzystywane jest do ponownego zasilania urządzenia. Filtr, składający się głównie z warstw krzemionki i tlenku tantalu, może mieć zastosowanie również w generatorach fotowoltaicznych i wszędzie tam, gdzie celowe jest przechwytywanie i ponowne wykorzystywanie fal świetlnych o określonej częstotliwości.