Potem było – badanie zalewania ładowni bez pokryw lukowych. To badanie jest wymagane rezolucją IMO (International Martime Organization – wyspecjalizowanej agendy ONZ do spraw bezpieczeństwa na morzu – przyp. red.) dla statków z ładowniami bez pokryw lukowych. Pozwala ono, po przeskalowaniu na warunki rzeczywiste, na określenie ilości wody dostającej się do ładowni, przy pracy statku na fali. W wyniku tych badań zwiększono wysokość dziobowego łamacza fal o 70 cm, co załatwiło problem nadmiernej ilości wody dostającej się do ładowni.
Z kolei było też – badanie manewrowości – wymagane inną rezolucją IMO. Przebiegło bez niespodzianek, bo wysokie wymagania dotyczące manewrowości były uwzględniane w projekcie od samego początku.
I wreszcie – próby wodowania. Celem prób było określenie drogi hamowania statku po wodowaniu, dobór ilości kotwic i lin polipropylenowych hamujących jednostkę w czasie wodowania, oraz sprawdzenie maksymalnego zanurzenia rufy podczas zejścia statku z pochylni.
Wszystkie próby, poza wodowaniem prowadził basen modelowy HSVA w Hamburgu. Próby wodowania przeprowadził basen modelowy CTO-OHO w Gdańsku.

– Po badaniach modelowych przyszła pora na budowę prototypu...
– Budowa prototypu to (w dużym uproszczeniu) ostatnia faza dopracowywania dokumentacji, nie tylko stoczniowej, projektowej i technologicznej, ale również przynajmniej niektórych dostawców urządzeń.
Statek zasadniczo różni od produkcji seryjnej, np. samochodów. Tam buduje się najpierw prototyp, potem próbną serię, która jeździ po całym świecie i wreszcie, po wprowadzeniu poprawek, uruchamia się produkcję seryjną. Co nie przeszkadza, że zdarza się wymiana niektórych elementów w tysiącach nowych samochodów będących w eksploatacji. Tymczasem już pierwszy, prototypowy statek musi być produktem pełnowartościowym, – prosto ze stoczni wypływa w rejs eksploatacyjny. Nakłada to na wykonawców i projektantów bardzo trudne zadania, realizowane pod silną presją czasu, bo ewentualne opóźnienia terminu dostawy statku obłożone są wysokimi karami.
W budowie prototypu B201 wystąpiło szereg utrudnień spowodowanych opóźnionymi dostawami, w tym elementów linii wałów (wsporniki linii wałów) i sterów, wraz z ich wspornikami. Ta opóźniona dostawa pociągnęła za sobą opóźnienie wodowania pierwszej jednostki i konsekwentnie następnych (wszystkie budowane były na jednej pochylni).
Ze względu na dużą masę jednostki na pochylni i występujące z tego tytułu naciski, statek wodowano bez nadbudówki. Budowano ją na osobnym stanowisku i wstawiano na statek już po wodowaniu.

   
– Czy mógłby Pan przybliżyć naszym czytelnikom specyfikę projektowania statków?
– Statek porusza się na granicy dwóch ośrodków – wody i powietrza, co stwarza szereg problemów, które nie występują przy projektowaniu budowli lądowych czy np. samolotów. A przy tym jest największym środkiem transportu jaki jest produkowany.
Statek projektuje, kierowany przez głównego projektanta, zespół specjalistów od następujących zagadnień:
- obliczenia teoretyczne; projekt kształtu kadłuba, jego podział przestrzenny, prognozy oporowo-napędowe, prowadzenie badań modelowych, stateczność statku nieuszkodzonego i stateczność awaryjna
- konstrukcja kadłuba; projekt konstrukcji, obliczenia wytrzymałości lokalnej i ogólnej, wg wymagań przepisów towarzystwa klasyfikacyjnego i metodą MES
- wyposażenie pokładowe; urządzenia cumownicze, kotwiczne, ratunkowe, sterowe, zamknięcia otworów (włazy, pokrywy lukowe), trapy
- wyposażenie wnętrz; izolacje i szalunki pomieszczeń, drzwi, okna, wyposażenie pomieszczeń, bloki sanitarne, wyposażenie magazynów i chłodni prowiantowej
- ochrona przed korozją; powłoki malarskie, anody
- siłownia; dobór wszystkich mechanizmów siłowni i elektrowni, układ napędowy, stery strumieniowe, systemy siłowni, warsztaty mechaniczne
- systemy poza siłownią; zęza, balast, systemy p.poż., wentylacja ładowni i wszystkich pomieszczeń, klimatyzacja, systemy wody sanitarnej i ścieków, instalacje chłodnicze
- część elektryczna i automatyka; instalacje elektryczne, oświetleniowe, komunikacja wewnętrzna, systemy i urządzenia radionawigacji i radiokomunikacji, automatyka
Każdy z tych specjalistów ma do pomocy niezbędną ilość projektantów, która zwiększa się w miarę rozwoju projektu. W momencie szczytowego nasilenia prac projektowych, na etapie projektu roboczego, ilość ta wynosi kilkadziesiąt osób.
Projekt statku wykonywany jest etapami.