Bardzo zróżnicowane i wysokie wymagania rynkowe wobec wyprasek z tworzyw sztucznych sprawiają, że ich własności użytkowe są często niewystarczające na potrzeby rynku. Spełnienie wymagań umożliwiają połączenia (trwałe, nierozłączne) tworzyw z innymi materiałami. Najczęściej stosowanymi materiałami (poza innymi tworzywami) są metale lub ich stopy. Połączenia elementów metalowych z tworzywowymi w produkcji seryjnej można wykonywać różnymi metodami (np. zgrzewania, wciskania), a najefektywniejszą z nich jest wtryskiwanie.

Andrzej Zwierzyński

Metody wytwarzania wyprasek z zapraskami metalowymi można podzielić na dwie zasadnicze grupy:

• metody jednoetapowe, gdzie proces łączenia metalowej zapraski odbywa się podczas wtryskiwania wypraski
• metody wieloetapowe, gdzie wytwarzanie wypraski i połączenie z zapraską metalową odbywa się w kilku oddzielnych procesach, najczęściej dwóch

Rys.1 Przykład konstrukcji  „Insert”

Jednoetapowe wytwarzanie wyprasek z zapraskami metalowymi wywodzi się jeszcze z technologii prasowania. Tradycyjny proces nazywany jest obtryskiwaniem zaprasek metalowych lub z angielskiego techniką Insert (rys.1). Pod koniec lat 60-tych została opracowana nowa technologia miejscowego dotryskiwania elementów tworzywowych do wykrojów z blach, stanowiących konstrukcję nośną. Technologia ta jest określana(niemal wyłącznie określeniem angielskim) mianem techniki Outsert (rys.2).

Rys.2   Przykłady typowych konstrukcji  „Outsert”

Na początku lat 90-tych opracowano i wdrożono szereg technik określanych jako wtryskiwanie hybrydowe (rys.3).


Rys.3  Przykład konstrukcji hybrydowej- wykonanych w technikach PMA i MOM