Szwajcaria kojarzy się najczęściej z bankami, zegarkami, górami, serami i czekoladą. Z produkcją samochodów niekoniecznie. A jednak, choć nie na taką skalę, jak ich sąsiedzi z zachodu, północy i południa, Szwajcarzy budowali i budują nadal samochody.
Raimund Engwer
Firmy takie jak Sauer, Franco Sbarro i Rinspeed przypominają nam, że nie tylko zegarki szwajcarskie są dokładne, perfekcyjne i innowacyjne. Znawcy motoryzacji pytani o samochody made in Switzerland z pewnością nie zapomną takiej marki, jak Monteverdi i jej kontrowersyjnego założyciela – Petera Monteverdiego, spokrewnionego ze słynnym renesansowym kompozytorem, uważanym za twórcę opery.
Binningen to mała miejscowość, zaledwie parę kilometrów na południe od Bazylei. Od 1926 roku prowadził tam ojciec Petera Monteverdiego dobrze prosperujący warsztat naprawczy samochodów osobowych i ciężarowych. Peter w młodych latach ciągle się kręcił po warsztacie ojca zdobywając wiedzę i doświadczenie związane z mechaniką pojazdów. Mając możliwość nauki zawodu w firmie ojca zdecydował się jednak na podjęcie nauki, jako mechanik, u producenta traktorów Vervey, niecałe 200 km od rodzinnej miejscowości. Traktory nie były jednak spełnieniem marzeń chłopca, dlatego podjął dalszy tok nauki w firmie Sauer, produkującej samochody ciężarowe. W roku 1954 umarł Rosolino Monteverdi, ojciec Petera. Dwudziestolatek przejął wówczas ojcowską firmę.
Monteverdi Special z 1952 roku – pierwszy samochód Monteverdiego
Ambicje i pasje tego młodego Szwajcara były wielkie. Co wystarczało ojcu, dla niego było niewystarczające. Ojcowski warsztat stał się wkrótce miejscem, gdzie można było kupić luksusowe i sportowe samochody. Pojazdy takie jak Jansen, Lancia, Bentley i Ferrari w niemałych ilościach sprzedawano i naprawiano w jego warsztacie. Monteverdi zawarł umowę z Ferrari i w roku 1957 był najmłodszym sprzedawcą tej marki na świecie. Dobrze prosperujący warsztat pozwalał na spełnianie jego pasji, którą były wyścigi samochodowe w różnorodnych kategoriach. Od 1955 roku przez sześć lat brał udział w około osiemdziesięciu wyścigach na samochodach takich, jak Ferrari, Renault Gordini, Lotus i Mercedes 300 SLR. W 1959 roku Peter Monteverdi testował w Modenie nawet Maserati 250F, na którym Juan Manuel Fangio wygrał swój piąty tytuł mistrza świata F-1. Samochód Formuły 1, choć był już lekko przestarzały, nadal miał potencjał do jazdy w czołówce. Peter chciał zakupić ten pojazd, aby nim wystartować w najbliższym sezonie F-1, po testach jednak zmienił zdanie. Powodem rezygnacji była prawdopodobnie świadomość zbyt małych własnych umiejętności do prowadzenia takiego samochodu. Od 1960 roku, w nowo powstałej firmie MBM (Monteverdi Basel Motors), Monteverdi produkował już tylko własne konstrukcje samochodów wyścigowych. Początkowo – samochody Formuły Junior, na ramie kratownicowej z dwusuwowymi silnikami od DKW, które Monteverdi polecał tuningować w różnych, przeważnie niemieckich firmach. Niestety bez wielkich osiągnięć. Warto wspomnieć, że właśnie Peter Monteverdi był pierwszym producentem szwajcarskiego samochodu F-1 i to prawie trzydzieści lat przed Peterem Sauberem. Samochód ten był skonstruowany na bazie pojazdu Formuły Junior z nieco grubszych rur i o 10 cm dłuższy. Był jak ragbag złożony z różnych marek samochodowych. Układ kierowniczy pochodził z Renault Dauphine, przednie hamulce tarczowe od firmy Dunlop, a tylne bębny od Porsche, tak jak i silnik. Pod koniec lat 60-tych dwudziestego wieku Monteverdi postanowił produkować luksusowe samochody sportowe. Jego koncepcje nie odbiegały od tego, co tworzyły włoskie firmy pokroju ISO Rivolta i De Tomaso. Biorąc masowo produkowaną i sprawdzoną technikę silnikową zza oceanu, karoserię zaprojektowaną i zbudowaną w znanych włoskich kuźniach stylistycznych, akcesoria różnych znanych europejskich firm samochodowych i odrobinę własnych zdolności konstrukcyjnych, budował wyjątkowe samochody dla garstki bogatych ludzi.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 5 (128) maj 2018
