Opanowanie uniwersalnych technik dedykowanych modelowaniu powierzchniowemu pozwala na w miarę płynne poruszanie się użytkownika CAD pomiędzy różnymi środowiskami. Jest tak ze względu na podstawową naturę tych ostatnich: oparcie się na krzywych klejonych oraz powierzchniach typu NURBS. Modelowanie oparte na powierzchniach oznacza tworzenie geometrii bez wypełnienia, domyślnie nie zamkniętej, przeważnie ze zmienną krzywizną. Stąd, w większości przypadków dotyczy ona „kształtów”, trudnych do zrealizowania za pomocą konwencjonalnych narzędzi typu Wyciągnij lub Obrót, chociaż każde z nich potrafi tworzyć zarówno bryły jak i powierzchnie. Bez względu na nazwę środowiska, czy to Catia, Creo, SolidWorks, Solid Edge itd., logika tworzenia pojedynczych powierzchni jest ta sama. Wyraża się ona następująco: każda powierzchnia powinna mieć cztery brzegi!
Jacek Mydlikowski
Skoro każda powierzchnia powinna mieć cztery brzegi, zagadnienia dysponujące mniejszą lub większą liczbą wymagają bądź dedykowanych narzędzi w obrębie używanego środowiska CAD, bądź sprowadzenia takiego zagadnienia do sytuacji czterobrzegowej, o czym pisaliśmy wcześniej. Skomplikowane przejścia to najczęściej przypadki trój- i pięciobrzegowe, manifestujące się luką pomiędzy istniejącymi powierzchniami (brak wzajemnego przecinania się), którą należy płynnie połączyć, i to użytkownik musi zdecydować jak. W tym artykule przybliżę czytelnikom kolejne, najczęściej spotykane przypadki zagadnień trój- i pięciobrzegowych, wraz z uniwersalnym rozwiązaniem.
Potrzeba przygotowania skomplikowanych przejść wystąpi w dwóch przypadkach. Pierwszy dotyczy istniejącej geometrii CAD (natywnej dla naszego sytemu bądź zaimportowanej, np. STEP). Zazwyczaj użytkownik dysponuje wszystkimi brzegami niezbędnymi do stworzenia przejścia. Decyzja pozostaje co do samej realizacji: dedykowanym narzędziem (np. Style w Creo), lub uniwersalną metodą. Drugi przypadek wymaga przygotowania brzegów, to zaś powinno poprzedzić dokładne przeanalizowanie kształtu, który należy przygotować, i wyłuskanie wszystkich obszarów/przejść wymagających powierzchni N-brzegowych. Przede wszystkim należy tworzyć wspomniane obszary/przejścia jako ostatnie! Błędem o sporych konsekwencjach staje się wykorzystywanie takich powierzchni dla kolejnych, zwłaszcza czterobrzegowych. Bez względu na środowisko CAD, zagadnienia trój- i pięciobrzegowe będą „wysypywać” się jako pierwsze i pociągną za sobą resztę, o ile ktoś tak model przygotował.
cały artykuł dostępny jest w wydaniu 9 (132) wrzesień 2018
