Drodzy Czytelnicy,

Wychowanie w masie rówieśniczej (przedszkolnej, szkolnej) kształtuje m.in. negatywny egoistyczny nawyk pt.: nie chce mi się, mam kaprys, mam was w nosie – idę do innych (a jest ich wielu). W życiu jednak, w pracy, w rodzinie, trudno kierować się tą kapryśną zasadą. W pracy podwładny często powstrzyma się przed soczystszym komentarzem bo chce utrzymać stanowisko. W rodzinie, dla świętego spokoju, człowiek gotów jest schować swoje humory do kieszeni.

A jednak motywacja unikania kaprysów i awantur powinna być raczej inna.

Żyć tak, jakby każdy dzień miał być tym ostatnim, pracować tak, jakby aktualne zadanie było naszą ostatnią pracą, ostatnim dziełem, jakie po nas pozostanie. Pamiętać, że słowa, które do kogoś wypowiadamy, mogą być ostatnimi, jakie ta osoba od nas usłyszy.

Słusznie mówi się, że koniec wieńczy dzieło. Ostatnie nasze słowa, gesty, czyny będą więc zwieńczeniem naszego życia. Oby były jak najlepsze.

Oddajemy w Państwa ręce wydanie marcowe Projektowania i Konstrukcji Inżynierskich, a w nim obfitość i różnorodność poruszanej tematyki. Przedstawiamy więc nową koncepcję krzyżowego układu napędowego do samochodów, przyglądamy się kolejnym dwuznacznościom w modelowaniu przestrzennym, przypominamy polskie roboty przemysłowe z lat 70-tych i 80-tych ubiegłego wieku, kiedy to mieliśmy spore osiągnięcia na tym polu. W obszarze technologii kontynuujemy omawianie spawalności stopów aluminium, obserwujemy zużycie elementów eksploatacyjnych palników plazmowych, piszemy także o zrobotyzowanym zgrzewaniu laserowym i współrzędnościowych pomiarach trójwymiarowych. Prezentujemy mini CAD do projektowania układów pneumatycznych i wiele jeszcze innych interesujących zagadnień. Mamy nadzieję, że każdy znajdzie tu dla siebie coś ciekawego.

Zapraszam do lektury,

Przemysław Zbierski