Docieranie należy współcześnie, obok gładzenia i dogładzania oscylacyjnego, do podstawowych sposobów ściernej obróbki bardzo dokładnej. Nie występują w tym zakresie ograniczenia co do kształtu docieranej powierzchni, jak i gatunku oraz twardości obrabianego materiału. Docierane są głównie elementy metalowe, ale i ceramiczne, czy różnego rodzaju kryształy. W praktyce przemysłowej przeważa docieranie powierzchni płaskich na docierarkach jednotarczowych oraz powierzchni płasko-równoległych na obrabiarkach dwutarczowych. Stosunkowo nowym sposobem obróbki jest szlifowanie na docierarkach tarczowych, głównie dwutarczowych. Proces ten nazywany jest też mikroszlifowaniem, gładzeniem lub szlifowaniem z kinematyką docierania.
Adam Barylski
Podstawowym sposobem docierania maszynowego powierzchni płaskich i płasko-równoległych jest obróbka na docierarkach jedno- i dwutarczowych [1, 2]. Dotyczy to względnie dużego zbioru elementów o zróżnicowanych kształtach (Rys. 1). W przypadku docierania jednostronnego elementy mogą być umieszczone w pierścieniach prowadzących bez separatorów i wtedy ich wypełnienie jest największe (Rys. 2). Takie ułożenie przedmiotów podczas obróbki dotyczy głównie elementów o zarysie kołowym i zależy od ich wielkości i innych cech konstrukcyjnych. W innym przypadku należy zastosować indywidualnie zaprojektowane separatory przedmiotowe. W produkowanych obecnie docierarkach jednotarczowych liczba pierścieni prowadzących wynosi od jednego do czterech [2].
Rys. 2 Docieranie powierzchni płaskich na docierarce jednotarczowej bez użycia separatorów oraz z dociążeniem obciążnikowym obrabianych elementów (źródło: Stähli)
Cały artykuł dostępny jest w wydaniu płatnym 11/12 (194/195) Listopad/Grudzień 2023
