Wiele powstających obecnie konstrukcji technicznych wymaga łączności w częstotliwościach radiowych, Wi-Fi, Bluetooth itd. Trudno wyobrazić sobie np. samochody autonomiczne bez łączności z internetem, lub statki powietrzne czy latające roboty pozbawione pewnej łączności z centrum kontroli i sterowania.
Coraz większym problemem stają się odpowiednie anteny. Prowadzono liczne próby z nanorurkami węglowymi lub grafenem ale w większości przypadków konstrukcje te były zbyt duże lub mało efektywne, a do tego łatwe do uszkodzenia.
Keun-Young Shin i Ho Seok Park z American Chemical Society opracowali nowy dwuwymiarowy materiał, który można nanieść na wymagającą anteny konstrukcję, w postaci zintegrowanej z nią łaty. Zbudowana przez nich antena RF działa skutecznie mimo grubości submikronowej 885 nm. Wykorzystano warstwę metalicznych atomów niobu umieszczoną pomiędzy warstwami atomów selenu (NbSe2). Nanoskładniki naniesiono metodą natrysku na tworzywo sztuczne. Powstała antena o propagacji we wszystkich kierunkach i efektywności przekraczającej 70%. Częstotliwość można dostroić zmieniając długość anteny. Urządzenie jest elastyczne, przy czym zginanie nie powoduje zmiany parametrów. W przypadku zastosowania w przestrzeni kosmicznej nowa antena nabiera cech nadprzewodnika, ze względu na niską temperaturę otoczenia.