Indyjska firma Agnikul poinformowała o zakończonych pomyślnie testach ogniowych silnika rakietowego własnej konstrukcji.

Silnik o nazwie Agnilet jako paliwo wykorzystuje kerozynę (naftę lotniczą). W procesie spalania utleniaczem jest ciekły tlen. Takie rozwiązanie ma swoje zalety w porównaniu do silników stricte kriogenicznych, np. na ciekły wodór, gdyż nafta nie wymaga osobnej instalacji kriogenicznej. W konsekwencji rakieta osiąga większy ciąg i zabiera więcej paliwa. Do budowy silnika Agnilet użyto technologii wytwarzania przyrostowego. Cały silnik powstał jako jeden monolityczny element o zoptymalizowanej konstrukcji, zawierający zintegrowane kanały chłodzące komorę spalania. Budowa takiego silnika metodami konwencjonalnymi wymagałaby ok. 1000 części i kilku procesów technologicznych.

Wstępna wersja silnika Agnilet świeżo po wydrukowaniu

Silnik Agnilet jest rozwijany jak element układu napędowego perspektywicznej rakiety Agnibaan, która ma być wykorzystywana do komercyjnego wynoszenia na orbitę okołoziemską na wysokość do 700 km ładunków o masie nieprzekraczającej 100 kg (przede wszystkim satelity klasy mikro). Pojedynczy silnik Agnilet ma napędzać trzeci człon rakiety, podczas gdy do startu służyć będzie człon pierwszy, złożony z siedmiu silników tego typu. Agnibaan ma być gotowy już w przyszłym roku.

Również inne komponenty powstają w procesie wytwarzania przyrostowego. Na pierwszym planie kriogeniczna pompa paliwowa

agnikul.in