Wykorzystanie światła do komunikowania się ma długą historię. Podczas II wojny eksperymentowano z reflektorami i odbiornikami zmieniającymi światło w dźwięk. Później stosowano lasery i oprócz dźwięku usiłowano przesyłać duże ilości danych. Podczas gdy zalety światłowodówokazały się bezdyskusyjne, promień lasera wrażliwy był na turbulencje meteorologiczne, które go odchylały, przez co nie trafiał precyzyjnie do odbiornika. Australijskie International Centre for Radio Astronomy Research powróciło do badań nad możliwościami komunikacji przy pomocy lasera.

Zwrócono uwagę,że prowadzonych przed laty prac nad tym zagadnieniem nigdy nie ukończono. Fale radiowe wydały się tak doskonałe i niezawodne, że zaprzestano prac badawczych nad użyciem światła laserowego. Tymczasem fale radiowe również mają swoje ograniczenia. Jednym z nich jest trudność w komunikacji ze statkami kosmicznymi oraz w warunkach wojennych i podczas dużych klęsk żywiołowych. Utrudniona jest także komunikacja z wszelkimi bezzałogowymi środkami transportu. Na potrzeby nowej generacji systemu komunikacji laserowej zastosowano optykę adaptacyjną,w której skład wchodzi terminal optyczny i retroreflektor zawieszony na dronie. Błyskawicznie reaguje on na wszelkie zmiany meteorologiczne, korygując promień lasera. Podczas testów osiągnięto transmisję 100 Gb/s oraz brak jakichkolwiek zakłóceń. Rozwiązanie może znaleźć wiele zastosowań w dziedzinach gdzie niezakłócony przesył dużych ilości danych jest niezbędny.

icrar.org