f2021
Andrzej Wełyczko
Definicja interfejsów (obiektów typu Mechanical Interface) to pierwszy krok procesu automatycznego generowania tolerancji wykonawczych. Jeśli docelowo tolerancje geometryczne miałyby być generowane automatycznie, to konieczne jest zdefiniowanie kolejnego typu relacji: Mechanical Junction (MJ). Mechanical Junction to nieustrukturyzowany zestaw interfejsów mechanicznych pojedynczej części zespołu, konieczny do poprawnego pozycjonowania oraz utrzymywania pozycji tej części w złożeniu. W systemie 3DEXPERIENCE CATIA można zdefiniować trzy różne typy relacji typu MJ:
- Część główna (Main Part): relacja MJ w pełni definiuje położenie rozpatrywanej części.
- Blok główny (Main Block): relacja MJ w pełni lub częściowo definiuje położenie zestawu części (bloku), który zawiera rozpatrywany komponent.
- Pomocniczy (Auxiliary): relacja MJ całkowicie lub częściowo definiuje położenie innej części lub bloku.
Polecenie, które pozwala zdefiniować tego typu relacje to Mechanical Junction Creation, dostępne w aplikacji 3D Tolerancing & Annotation (Rys. 18).
Rys. 18
Na przykład dla części Lower Support (Rys. 19) możemy zdefiniować relację Positioned on Ground (typu MJ), która jest powiązana ze zdefiniowaną wcześniej relacją Connected to Ground (typu MI).
Rys. 19
Cały artykuł dostępny jest w wydaniu płatnym 7/8 (166/167) Lipiec/Sierpień 2021
Z Andrzejem Szynkiewiczem, właścicielem barlineckiej stoczni ,,Jędrek”, budującej zarówno wersje turystyczne, jak i regatowe Omegi rozmawia Ryszard Romanowski
Po okresie kryzysu powojennego, w połowie lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku, podjęto decyzję o odbudowie i rozbudowie przemysłu w Polsce. Spowodowało to duże zmiany nie tylko w przemyśle, ale także w edukacji i społeczeństwie. Rozbudowujący się przemysł potrzebował nowych pracowników o umiejętnościach technicznych. Ten rozwój wykreował wielu wybitnych konstruktorów, twórców techniki, wiele patentów i świetnych rozwiązań na światowym poziomie, o których dzisiaj pomału się zapomina.
Polski przemysł drzewny, a zwłaszcza meblarski, należy do czołówki europejskiej pod względem wielkości produkcji. Co czwarte krzesło sprzedawane w Europie jest wykonane w Polsce. Drewnem zajmuje się wiele różnych zakładów produkcyjnych, jak tartaki czy fabryki mebli, ale też wiele zakładów związanych z budową konstrukcji drewnianych dla budownictwa. Wydaje się, że drewno nie ma w naszym kraju żadnych tajemnic, ani pod względem tradycji, rodzajów drewna występujących w naszych lasach, ani pod względem własności mechanicznych, a projektowanie i wykonawstwo wyrobów drewnianych jest w maksymalnym stopniu opanowane. Może i tak jest w niektórych zakładach, zwłaszcza w dużych fabrykach. Jednak funkcjonuje też mnóstwo zakładów produkujących różne wyroby z drewna, w których jakościowy poziom produkcji daleki jest od doskonałości.
Kompozyty polimerowe w technice lotniczej funkcjonują praktycznie od połowy XX w. Stopniowe wdrażanie rozpoczęło się od stosowania ich do drobnych napraw metalowych elementów o małym znaczeniu wytrzymałościowym. W technice lotniczej jako jeden z charakterystycznych punktów związanych z wdrożeniem kompozytów, uznaje się wojnę sześciodniową izraelsko-arabską w 1967 roku. Szybki przebieg działań wojennych związany z ogromnymi stratami w siłach powietrznych po obu stronach konfliktu spowodował konieczność przywracania w krótkim czasie statków powietrznych do gotowości operacyjnej. Izrael dysponując technologią kompozytową wykorzystał jej możliwości do napraw uszkodzeń bojowych. Technologia okazała się skuteczna. Dynamiczny rozwój technologii kompozytowych przypadał na okres zimnej wojny. Od konstrukcji statków powietrznych wymagano dużej sztywności, wytrzymałości oraz wysokiego poziomu integralności konstrukcji. Związek Radziecki dysponował wówczas nieograniczonymi zasobami tytanu, USA nie mając tak dużego dostępu do tego surowca, rozwijało technologie kompozytowe. Jak pokazuje dzisiejsza rzeczywistość była to trafna decyzja. Stopniowo technologie kompozytowe przenikały do lotnictwa cywilnego.
Strona 3 z 6
Specjalistyczny portal inżynierski dla osób zaangażowanych w tworzenie produktów – maszyn, urządzeń, mechanizmów, podzespołów, części, elementów itd. – od koncepcji do ostatecznego wykonania.